‘Ik voel me alleen.’
‘Goh, joint the club.’
‘We kunnen misschien?’
‘Wat? Wat bedoel je?’
‘Heu, tja, we kunnen misschien? Jij en ik?’
‘Alsof dat zin heeft!’
‘Ik zou me minder alleen voelen.’
‘Ja. Tijdelijk. Niet meer dan dat.’
‘Denk je?’
‘Ja.’
‘Maar ik wil het minder voélen.’
‘Wat? Het allene?’
‘Het allene. Dat woord bestaat niet. Maar ja, oké. Het allene.’
‘Leg je erbij neer. Het voelen van het allene gaat niet weg.’
‘Even, misschien. Een paar minuten. Een uur.’
‘Zelfs niet voor even. Het was, het is, het zal altijd zijn. Soms wordt het gecamoufleerd, maar het is en het blijft.’
