Maand: december 2021

VUURTOREN

GE MOET AAN DE VUURTOREN EN AAN HET WATER DENKEN, AAN HET LICHT OP HET WATER, AAN HET DIEPE BLAUWE EN AAN HET SPEL VAN HET LICHT MET DE GOLVEN.

OF WAREN HET DE GOLVEN DIE MET HET LICHT SPEELDEN?

GE MOET AAN DE VUURTOREN DENKEN EN AAN DE LANGE WANDELING, TOEN, AAN DE HOND DIE NIET WIST WAT DE GOLVEN WAREN, AAN DE MENEER EN DE MEVROUW DIE NAAST U KWAMEN STAAN, DIE ZEGDEN DAT HET BEELD DOOR NIKS KON GEEVENAARD WORDEN EN ZE HADDEN GELIJK; DAT LICHT, DAT BLAUWE, DIE GOLVEN, DAT SPEL VAN DE KLEUREN, DIE GROTE, GRIJZE TOREN ALS BAKEN VOOR ALLES – VOOR ZEE EN VOOR LAND.

GE MOET AAN HET LICHT EN AAN DE ZILTE LUCHT DENKEN.
EN AAN DAT VELE, AAN DAT NIKS, AAN DAT VOLLE, AAN DE LEEGTE, AAN HET GEDAVER, AAN DE STILTE EN RUST DIE VANZELF IN DAT GEDAVER ZATEN, EN DAT DIE PARADOXEN DE NORMAALSTE ZAAK VAN DE WERELD WAREN EN ALTIJD ALTIJD ZULLEN ZIJN.

LICHT, LUCHT, WATER, HEMEL, HORIZON, TOREN, STERKTE, KRACHT, VEEL, NIKS, VOLHEID, LEEGTE, DAVER, STILTE, RUST

EN BLAUW IN ALLE ALLE SCHAKERINGEN
EN DE LUCHT, NOGMAALS, ALTIJD
EN DE ADEM.

MENSEN

Honderd vierkante meter (tien op tien).
Honderd mensen.
Ze bewegen ritmisch, trappelen zachtjes ter plaatse, zwaaien wat met hun armen (alsof ze heel rustig dansen).
Plots: een schelle bel.
Iedereen blijft doodstil staan (ze schrokken niet van de schelle bel).
Drie minuten later weer een kortere, schelle bel.
Ze beginnen terug te bewegen (alsof ze heel rustig dansen).

Honderd vierkante meter (tien op tien).
Honderd mensen.
Ze bewegen ritmisch, trappelen zachtjes ter plaatse, zwaaien wat met hun armen (alsof ze heel rustig dansen).
Plots: een schelle bel.
Iedereen blijft doodstil staan (ze schrokken niet van de schelle bel).
Drie minuten later weer een kortere, schelle bel.
Ze beginnen terug te bewegen (alsof ze heel rustig dansen).

Honderd vierkante meter (tien op tien).
Honderd mensen.
Ze bewegen ritmisch, trappelen zachtjes ter plaatse, zwaaien wat met hun armen (alsof ze heel rustig dansen).
Plots: een schelle bel.
Iedereen blijft doodstil staan (ze schrokken niet van de schelle bel).
Drie minuten later weer een kortere, schelle bel.
Ze beginnen terug te bewegen (alsof ze heel rustig dansen).

Honderd vierkante meter (tien op tien).
Honderd mensen.
Ze bewegen ritmisch, trappelen zachtjes ter plaatse, zwaaien wat met hun armen (alsof ze heel rustig dansen).
Plots: een schelle bel.
Iedereen blijft doodstil staan (ze schrokken niet van de schelle bel).
Drie minuten later weer een kortere, schelle bel.
Ze beginnen terug te bewegen (alsof ze heel rustig dansen).

Plots: een schelle bel, luider, drie keer kort na elkaar.
Iedereen valt op de grond (ze liggen kriskras door elkaar).
Ze blijven een half uur liggen.

Plots: een erg korte schelle bel.
De mensen staan op.
Ze bewegen ritmisch, trappelen zachtjes ter plaatse, zwaaien wat met hun armen (alsof ze heel rustig dansen).
Plots: een schelle bel.
Iedereen blijft doodstil staan (ze schrokken niet van de schelle bel).
Drie minuten later: een erg korte, schelle bel.
De mensen beginnen terug te bewegen (alsof ze heel rustig dansen).

GREET

Ze zegt dat ze viervijfde werkt maar ik zag haar weer ontiegelijk vroeg de kranten in de brievenbussen steken. Ik flikkerde met mijn grote lichten. Op zaterdagochtenden is het kalm op straat, ik vermoed dat ze vanzelf wist dat ik het was, ze weet waar we wonen en dat ik vroeg naar het werk rijd. Als begroeting stak ze een hele grote arm door het raampje.
‘Rijdt ze dan met het raampje wijd open? Misschien is ze verslaafd aan de koude?’ vroeg ik me af.
In mijn hoofd hoorde ik haar energieke stem en haar luide lach.

‘Hij was helemaal alleen op wandel en ik gaf hem een snoepje,’ zei ze eergisteren. ‘Gelukkig dat hij mij en mijn fiets goed kent, want hij kwam het halen en dan heb ik maar aangebeld want ik vond het niet normaal.’
Ze was blij met haar goede daad en met haar gezonde verstand en ik ook.
‘Max, kom hier!’ riep ik, en ik zette de deur wagenwijd open.
‘Zie je wel, hij is graag thuis,’ lachte ze en fietste voort, naar het volgende huis, de volle postzakken die hier altijd op haar staan te wachten had ze al op haar fiets gestapeld. Ze riep nog dat er voor ons geen post was, een enkele brief maar, hij stak al in onze brievenbus.
Het was haar nieuwjaarskaartje, zoals ieder jaar, ze weet dat ze een kaartje terugkrijgt.
Ze houdt vol, ze houdt het winter en zomer vol, als vanzelf. Door weer en wind, door hitte en regen en sneeuw. En altijd als ik haar zie roept ze luid ‘Hallo’ en dat het nogal een weer is, en of ze de hond een snoepje mag geven, of niet, want ze weet dat het geen gewoonte mag zijn, maar ze is altijd blij als het mag.

MEREL EN MUS – DE WOLK EN DE ROTS

Vanaf ong. 20/12/2021 in de boekhandel.
Tekst: Eliane De Bleser. Illustraties: Peter-Paul Rauwerda.

Lieve lieve,

Dromen dromen
schrijven schrijven
lezen leven
zonlicht vogels

dromen laten
laten dromen
leven lezen
dit en later

Beste trouwe en oude AW-lezers, beste iedereen,
Niet zonder trots: Het boek ‘Merel en Mus – De wolk en de rots’ zal vanaf +/- 20 december 2021 in de Nederlandstalige boekhandels liggen of kunnen besteld worden.

Het Merel en Mus-reuzeproject van bijna tien jaar geleden werd, door toedoen en volhouden van illustrator Peter-Paul Rauwerda, opgepikt door uitgeverij Clavis, via hun wedstrijd Key Colours.

Heel veel dank aan Peter-Paul, voor zijn doorzettingsvermogen én voor zijn onmiddellijke geloof in Merel en Mus. Maar evenveel dank aan alle andere illustratoren die hier zoveel jaar geleden aan meegewerkt hebben. Merel en Mus was erg mooi en blijft uniek – net zoals de fantasie van vooral kinderen, maar ook van de illustratoren en van iedereen die de resultaten van het prachtige en diverse werk kon zien.