Tag: nikki

OFF & OFF

KIEFER THE MORGENTHAU PLAN

Anselm Kiefer, The Morgenthau Plan, 2012. (herh)
‘I think Beauty is first’ (Anselm Kiefer)
(Photo Credit: Courtesy the Gagosian Gallery, photograph by Charles Duprat, via the Albright-Knox.)

 

‘Nee Jef, ik heb er genoeg van.’
‘Maar waarom, Nikki?’
‘Daarom Jef.’
‘Nikki, serieus. Leg me uit waarom. We zijn vrienden.’
‘Ik heb er genoeg van, Jef. Het is welletjes geweest.’
‘Maar het was toch mooi, Nikki?’
‘Ja, Jef, het was mooi. Soms zelfs erg mooi. Mooie dingen, ook. Maar het is gedaan.’
‘Oké, Nikki. Jij beslist. Maar toch is het jammer en ik zal het missen. Jij zelf ook.’
‘Ja Jef, dat weet ik. Maar genoeg is genoeg.’

 

&

 

‘Het moet gedaan zijn, Nikki.’
‘Wat Jef? Dit, Nikki. Dit allemaal.’
‘Hoezo, genoeg, Jef? Dat kan toch niet?’
‘Jawel, Nikki. Het kan perfect. Genoeg is genoeg. De maat is vol, zeg maar.’
‘Serieus, Jef? Meen je het echt? Je zal het missen.’
‘Ja, Nikki. Dat weet ik. Heel erg zelfs.’
‘Ik zal het zelf ook missen, Jef.’
‘Ja, Nikki. Dat weet ik. Kom hier, dat ik je een knuffel geef.’
‘Ik zal huilen hé Jef.’
‘Ik ook, Nikki.’

S E R V I C E

“Annie zei dat er veel aanvragen zijn van serviceclubs.”
“Jef, wie is Annie en wat zijn serviceclubs?”
“Annie woont op het einde van de straat, in een van de alleenstaande woningen, ken je haar? Ze heeft lange, donkerblonde haren en draagt een bril.”
“Nee, zegt me niks. Maar wat zijn die serviceclubs?”
“Ik weet het niet goed, Nikki. Ik denk een soort clubs van zakenmensen en ze praten over geld en over sponsoring van goede doelen.”
“Goede doelen?”
“Ja, ze steunen sociale projecten en Annie zei dat er veel aanvragen zijn en zo stellen de serviceclubs zichzelf dan in een Belangrijk Daglicht en voelen de leden van die clubs zich beter omdat ze denken en kunnen voortvertellen dat ze anderen helpen.”
“Helpen?”
“Ja Nikki, met geld. En dan komt dat op hun website en dan noemen ze zichzelf goed.”
“Ja maar Jef, dat is toch echt goed? Dat geld komt toch van pas?”
“Ja.”
“Het gaat toch naar daklozen bijvoorbeeld, of naar kinderen?”
“Ja.”
“Daar is toch niks mis mee?”
“Nee.”
“Wat is er dan, Jef?”
“Het is gewoon reclame.”
“Reclame?”
“Ja, voor zichzelf, en voor hoe goed ze zijn. Want goed zijn en cheques uitschrijven of geld overmaken, dat is in de mode.”
“Maar die mensen en die clubs willen toch gewoon helpen, Jef?”
“Ja.”

GEWOON

– Het is allemaal theorie en het zijn allemaal grote woorden maar ik wil geen grote woorden, ik wil aardappelen en ik wil ze in mijn tuin.

– Jef, dan doe je dat toch gewoon?

– Jaja Nikki, gewoon. Ik wil aardappelen en ik wil ze, gewoon, en ik wil ook appels en peren en tomaten en druiven, zonder theorieën, zonder grote en belangrijke woorden, kijk, ik zet de televisie uit en ze mogen samen met hun theorieën ontploffen, ik wil het niet meer horen, ik wil naar buiten, ik wil, gewoon, ik wil aardappelen en appels en peren.

LICHT

saul leiter wet window

“Regendruppels, Nikki. Als ik hier alleen ben, en ik sta voor het raam naar de voorbijrijdende auto’s te kijken, en ik zie de regen, de auto’s rijden over de natte straat, het water spat op, soms leggen de druppels een waas op het glas en dan worden de beelden en het licht gebroken, ik blijf er minutenlang en soms nog langer naar kijken, ik zie de druppels en focus mijn blik er op, en de achtergronden zie ik verkleuren en bewegen, door de voorbijlopende mensen of door de voorbijrijdende fietsers en auto’s, of door de zon die plots doorbreekt, het licht dat verandert, het licht dat de druppels, Nikki.”

Foto: Saul Leiter, Wet Windows, via http://www.gallery51.com/?navigatieid=237&exhibitionid=81

JEF OVER DE EMANCIPATIE VAN DE VROUW

“en ze zeggen dat de vrouwen geëmancipeerd zijn, maar gisteren zag ik een show met uitsluitend vrouwen, dertig of zo, allemaal halfnaakt, en in die show danste geen enkele man. Emancipatie? Mijn voeten.”
“Jef, sinds wanneer trek jij je de emancipatie van de vrouw aan?”
“Niet. Het viel gewoon op. Het is een opmerking, Nikki. Een van de vele. Maar ik heb liever niet dat alle vrouwen zich emanciperen hoor, want dan worden die shows minder mooi.”

EN VOOR DE LIEFDE HE

Jef, we moeten shoppen.
Ha ja, Nikki?
Ja Jef. Zo zegt de reclame. Ik hoor de spots al dagen op de radio.
Tja, Nikki, dan moet je dat doen.
Jij niet, Jef? Een nieuwe televisie? Een nieuwe trui?
Nee Nikki, ik heb niks nodig, ik heb genoeg.

Jef?
Ja, Nikki?
Mijn vriend zegt dat hij voor mij een gouden armband wil kopen.
Aha.
Hij zegt dat hij met die armband zijn liefde zal bewijzen. Het zal een erg mooie armband zijn, zegt hij. Van witgoud.
Amai Nikki, witgoud, dat is mooi.
Dat is duur hé Jef.
Ja Nikki. Maar zo ben je zeker. Het zal een mooi geschenk zijn.

Jef?
Ja, Nikki?
Hij verwacht dat ik voor hem ook een juweel koop.
Een gouden armband, Nikki?
Of iets anders, Jef. Ik moet toch ook iets kopen hé Jef? En het mag wat kosten.
Ja, Nikki. Een gouden armband. Met een gouden slotje.
Ja, Jef. Zoiets.
Je moet immers shoppen hé Nikki?
Ja, Jef. Zo zegt de reclame. En voor de liefde hé Jef.