Maand: augustus 2017

De linkerkant van haar gezicht. Haar linker onder- en bovenarm. Haar linker heup, haar linkerbeen.

‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ik.
‘Goh,’ zei ze. ‘Hij heeft nu eenmaal dat agressieve kantje.’
‘Agressief? Wie? Je vriend?’
‘Ja,’ zei ze. ‘Een keer per jaar komt dat aan de oppervlakte.’
‘En dan slaat hij jouw oppervlakte maar bont en blauw?’ vroeg ik.
‘Tja. Goh. Ik weet het niet. Het is niet zo’n ramp. Ik heb niks gebroken. Hij doet dat gewoon. De volgende dag is hij weer erg lief. En hij toont het echt maar een keer per jaar, dat agressieve kantje,’ zei ze.
‘Geweldig,’ zei ik. ‘En hoe lang zijn jullie al samen?’
‘Euh, zeven jaar,’ zei ze.
‘Oei,’ zei ik.
‘Goh, ja,’ zei ze.

‘Het is scheef.’
‘Nee, het is recht.’
‘Recht, zeg je? Ik vind dat het scheef is.’
‘Maar het is recht, zeg ik je.’

‘Het is rond.’
‘Nee, het is vierkant.’
‘Nee, rond. Maar anders zou ik het eerder rechthoekig noemen.’
‘Een rechthoek? Nee, een vierkant.’
‘Ik blijf bij rond.’
‘En ik bij vierkant.’

‘Anderzijds…. Het is niets.’
‘O jawel.’
‘Jawel? Je bedoelt dat het niet niets is? Wat is het dan?’
‘Het is alles.’
‘Alles, zeg je?’ Ik vind het eerder niets.’
‘O nee. Het is niet niets. Het is veel meer dan niets. Het is alles, dat is het. Alles. Punt.’