Tag: drie

OF ZEVENTIEN

Ze zei dat ze best wist dat een plus een twee is, en drie plus vier zeven, maar dat een plus een ook vijf kan zijn, en drie plus vier dertien.

Ik antwoordde dat ik vond dat ze de laatste tijd weer wat zweefde, vroeg of ze zich goed voelde in die hogere sferen en dat ze zo veel mogelijk moest oefenen om met de voeten op de grond te blijven.

‘Ha, ha, ik wandel liefst ondersteboven en dan wil ik graag op iedere huisdeur een vogel en een bloem tekenen, en de bomen vol vlinders hangen. Alle deuren en àlle bomen,’ zei ze.

‘Dat lukt niet, dat weet je,’ antwoordde ik.

‘Met veel plezier,’ zei ze.

Ik zuchtte.

‘Ik weet het,’ lachte ze. ‘Een plus een is twee en zo voort, en ik ken nog steeds het alfabet, moeiteloos en zelfs  achterstevoren, en de vermenigvuldigingstafel van elf is mijn favoriet, elf, tweeëntwintig, drieëndertig, vierenveertig, die tafel van elf is een coole, zei ze, en die van negen en twaalf vind ik ook tof, maar nu wil ik met mijn potloden en mijn verf, en bloemen en vogels en vlinders, en nu ben ik weg,’ zei ze.

Haar stapschoenen stonden in de woonkamer, lekker warm, en haar beste sokken lagen klaar.

(De titels zijn hier altijd van de auteur. ‘Of negenendertig’ zou bij deze ook mogelijk geweest zijn. Of, heel eenvoudig, ‘De tafel van elf’.)

DRIE

Beste bewoners van Zone XVIII, geachte toehoorders,

Na jaren van onderzoek, na honderden testen en experimenten zijn we er eindelijk in geslaagd om, wat betreft Project Green, een positief resultaat te boeken in zone XVIII. Het was een lang en moeizaam proces dat eindelijk een positieve wending nam en we mogen zelfs aankondigen dat we binnenkort ook in zones IV en XXVII met een goed resultaat naar buiten zullen komen. De drie jaar wachttijd in die beide zones zijn bijna bereikt en de vooruitzichten zijn schitterend.

Maar vandaag is de eerste grote dag. Vandaag schrijft zone XVIII geschiedenis en zijn we hier bijeen om het allereerste absoluut positieve en zelfs onverhoopte resultaat van Project Green te vieren: Drie!
Drie bomen die hun eerste drie jaren hebben overleefd! Ze staan, ze zijn, ze groeien en maken nieuwe takken en bladeren. Vruchten dragen ze nog niet, maar de waarnemingen en metingen van de voorbije maanden bevestigen een gestage groei van een centimeter per maand, zonder verlies, zonder enige dorheid.

Drie, dat betekent voor zone XVIII 0.3 procent geslaagd. Dat is fantastisch, dat is meer dan verwacht. Niemand durfde dat resultaat te voorspellen. We zijn dan ook optimistisch wat betreft de verdere ontwikkelingen in alle zones. De toon is eindelijk gezet en we durven aan te kondigen dat over vijftig jaar een honderdste van het aardoppervlak terug groen zal zijn!

Lang leve Project Green! Volg onze zenders, klik op de berichten en bekijk de metingen, statistieken en foto’s! Klik op de slogans en banners van de Leading Companies die onze projecten, experimenten en inspanningen al zo veel jaren financieel steunen! Kijk aandachtig naar de company-video’s! Een opsomming van deze weldoeners vinden jullie in de gloednieuwe geïllustreerde nota die over enkele minuten op jullie scherm verschijnt.

Lang leve Project Green! U mag nu applaudisseren!

DRIE VISSEN

Wat rest is:
Twee vierkante kilometer oceaan.
Een vierkante kilometer land.
Drie vissen.
Zeven garnalen.
Een kreeft.
Een hond.
Twee koeien.
Drie dromedarissen.
Zes vliegen.
Een paard.
Een schaap.

In een vorig leven van de aarde was het nog een veelvoud van alles, plus de mens. Tien miljoen, Tien miljard, vijftien miljard, tot de aarde explodeerde en implodeerde tegelijkertijd.

“Het is niet waar, dat het water vuil is,” zeiden sommigen.
“Het is niet waar, dat het graan zeldzaam wordt,” zeiden sommigen.
“Het is niet waar, dat de lucht vervuild is,” zeiden sommigen.

Die sommigen en al de anderen zijn dood.
Explosie, implosie, hun lijven in duizenden stukken gereten.
Dag water, dag granen, dag lucht.

WOOLF

Drie woorden volstaan, soms. Bij wijze van spreken.

‘Pointz Hall liet zich in het licht van een vroege zomermorgen kennen als een middelgroot huis.’

‘ …, snoepgoed rolden en … ‘

‘De kleine jongen was achterop geraakt en graaide in het gras.’

‘Wroetend op zijn knieën bezag hij de bloem in haar volheid.’
‘Toen ik opkeek, was de wereld vies, mevrouw Swithin.’

(Uit : Virginia Woolf, ‘Tussen de Bedrijven’ in de vertaling van Erwin Mortier, blz. 26 – 29 – 30 – 30 – 84)

DRIE

“Een wolk. Twee wolken. Drie. Ik herken een olifant, ik herken een dinosaurus.”
“Jef, ben je oké?”
“Ja hoor Nikki. Ik kijk naar de lucht en ik herken.”
“O.”
“Nikki, de mensen zijn vergeten dat de wolken figuren en landschappen zijn.”
“Ja, Jef, dat is waar.”
“Kijk, een echte egel.”
“Een wolkenegel hé Jef.”
“Ja. En daar, een opening naar een andere aarde.”
“Hahaha, Jef. Er zijn geen andere aardes.”
“Nee Nikki, dat is waar. Alhoewel. Maar het is een opening.”
“Een wolkendeur, Jef.”
“Yep, een wolkendeur.”