Tag: marc van eenaeme

RAVEN ETC

Wel, beste vrienden, ik voeg de daad bij het woord en ik maak een omweg, via Poe, je weet wel, de schrijver:
Raven razen.
Ik zeg, Het huis is het huis, het huis davert.
Raven lezen.
Het huis slibt vol lood, het huis slibt vol rozen.
Raven kiezen.
Het wankelt, het boort, het vliegt, het steigert, het ploft.
Raven kijken.
Tot het huis toch terug neerkomt en staat, en davert, en staat.
Raven kijken, herhaling.
En het huis blijft.
Raven zeggen: Het is een mirakel.

square four

ill: Marc Van Eename, ‘Square four’.

SOEPEL

“Niks, ik kan geen piano spelen, soms denk ik dat ik het kan en dan bewegen mijn vingers, ze lijken jong en soepel en ze bewegen mee met de klanken van de watervallen van Chopin, ken je Chopin?”
“Ja, Jef, ik ken de naam maar zijn muziek ken ik niet.”
“Vooral piano. Meer weet ik niet. Misschien componeerde hij ook voor andere instrumenten maar als ik zijn naam hoor, dan denk ik ‘piano’ en ‘waterval’. Altijd.”
Jef neuriet, Nikki luistert.
“Nee, Jef, ik ken dat niet. Ben jij een muziekkenner dan?”
“Nee, Nikki, ik ken niks, ik weet niks, ik hoor alleen de watervallen in de muziek, en soms de rivieren.”

square three
ill: Marc Van Eenaeme, ‘Square three’.

AAP

“Als een aap in een boom. Ik zal wat slingeren. Dus: ik verhuis. Ik huur een camion, ik laad mijn meubels in, ik kies een onbewoond eiland, ik zet mijn sofa, mijn tafel en mijn bed daar. Om het uur slinger ik, om het andere uur zwem ik, om het nog andere uur zit ik gewoon maar over de oceaan te staren. En ik neem de paarden mee.”
(zegt Jef)

square two
ill: Marc Van Eenaeme, ‘Square two’.

ACHTER

“Een etentje.”
“Jef, wat zeg je? Je murmelt.”
“Een etentje, Nikki. Het was op een etentje.”
“Wat, Jef?”
“Ergens in Brussel. Het was warm in het restaurant. Het was er druk. Ik vluchtte naar buiten – er was een terras. En zicht op achterkanten van appartementsgebouwen. Vuilniszakken. Vergeten wasgoed. Een bal. Klimop. Muurbloemen.”
“Ja, Jef?”
“Tja, Nikki. Het uitzicht op de appartementen van al die mensen raakte me. Net alsof ik duizenden foto’s van achterkanten van levens zag. Vergeten achteraanzichten. Gespikkeld bruin en grijs en zwart en hier en daar een bal en een windvlieger, of een batmankostuum – de kleuren van de kinderen, ook zij zaten in die achteraanzichten.”

square one
ill: Marc Van Eenaeme, ‘Square one’.