Want:
Ik weet niet dat vogels de vruchten van de bomen stelen.
Ik weet niet dat zij het mos uit de dakgoten pikken, en het lukraak droppen.
Noch weet ik, dat de zwermen rakelings en bijna angstaanjagend over de daken scheren.
En ook: Ik weet niet dat piepkleine kikkers aan de rand van het bos springen.
Ik weet niet dat er een beek is.
Niet dat er een autostrade door datzelfde bos loopt.
Niet dat een vliegveld vlakbij is.
En:
Ik weet niet dat er een Erdogan bestaat.
Niet dat er, elders, een nieuwe president zal heersen – mensvreemd, zelf een monster.
Niet dat er ginds, onder en achter en tussen al die rijkdom, toch armoede is.
Niet dat er weer een agressieve nieuwe ziekte opduikt. Bijvoorbeeld, om eens iets anders te noemen.
Ik weet ook niet dat er weer twee, vier, acht, zestien, tweeëndertig, vierenzestig, honderdachtentwintig, tweehonderdzesenvijftig, vijfhonderdentwaalf nieuwe doden vielen.
Noch dat de huidige president het kernwapenarsenaal heeft laten uitdijen.
Noch dat de doodstraf nog bestaat, of opnieuw zal bestaan.
Nee, ik weet het niet, van de zoveel rijksten der rijken.
– van hun nieuwe oprit naar hun kasteel.
– van hun nieuwste luxewagens, ook elektrisch, natuurlijk, mét premie.
– van hun kleedjes en mantels en pakken en dassen en schoenen van tientallen en honderden duizenden.
– van hun vijf verspreide verwarmde zwembaden, maal zoveel.
Dus nee, ik weet het niet. Ook niet
– dat tonnen en tonnen plastiek in de oceanen.
– dat de oesters en de mosselen en alle vis, ja, ja, inderdaad.
– dat het erger is dan het toenmalige kwik in enkele appelsienen.
– maar is het zo erg? Ja? Nee? Want ik, ik weet het niet.
Zo.
Dus.
Ik stap in mijn wagen en rijd naar de dichtstbijzijnde supermarkt en ik koop wat fruit en groenten in hun verpakkingen van deze moderne wereld. En ik zoek naarstig mijn allerbeste en unieke en enige goed functionerende wasmiddel, en ik weet niet van het schuim, en wat het met onze aarde deed, doet en zal doen. En ik slik stik steek wat batterijen in mijn boodschappentas want die hebben we straks of morgen of overmorgen vast en zeker weer nodig. En ik slik stik steek nog een zak snoep en nog een pak boter en margarine. En ik moet nog wat vlees en ja liefst goed verpakt want het moet toch tot overmorgen. En ik betaal met plastiek en ik slik stik steek stap terug naar mijn wagen en ik praat nog wat met een vriendin met mijn raampje open en de motor draaiend. En de vriendin neemt snel afscheid want ze moet alweer naar huis want het product voor het water van het zwembad, jeweetwel.
Nee, ik weet het niet.
Ik zet de radio aan.
De hoogtepunten van het nieuws.
Nee, ik weet het niet.
Ik verander van zender.
Sportberichten.
Ik verander van zender.
Muziek.
Ik luister naar het nieuwste van het nieuwste.
Die cd moet ik, moet ik hebben.
anderewoorden.be 