Tag: kamers

‘Niet gezien,’ zei zij.
‘Maar hoe weet je dat dan?’ vroeg hij.
‘Ik weet het gewoon,’ zei zij.
‘En, blijft het?’ vroeg hij.
‘O ja, het blijft. Voor altijd,’ zei zij.

(Kamers 9/9)

 

 

‘Een keer,’ zei zij.
‘Zeker?’ vroeg hij.
‘Ja. Nu,’ zei zij.

(Kamers 8/9)

‘Zonnebloemen, liefst.’
‘Waarom? Die worden zo groot!’
‘Vanwege hun kleur. Dat mag. Groot mag echt. Achteraan, in de zon, tegen de muur.’
‘Veel? Hoeveel?’
‘Weet ik niet. Twintig?’
‘Ja, twintig, doen we.’

(Kamers 7/9)

‘Rustig.’
‘Altijd?’
‘Ja.’
‘Geen gevloek?’
‘Nooit.’
‘Enkel liefde dan?’
(aarzeling)
‘Ja, enkel liefde.’

(Kamers 6/9)

‘Ja, drie.’
‘Zonen? Dochters?’
‘Twee jongens en een meisje. En jij?’
‘Twee. Een jongen en een meisje.’
‘O. Vijf in totaal.’
‘Ja, vijf.’

(Kamers 5/9)

Ze verschoof het glas.
‘Waarom doe je dat?’ vroeg hij.
‘Omdat het niet goed stond. Het moest wat naar links opschuiven. Drie centimeter.’
‘Drie?’
‘Drie.’

(Kamers 4/9)

‘Morgen,’ zei hij.
‘Ja, dat zal wel,’ lachte zij.
‘Ik beloof het,’ zei hij.

(Kamers 3/9)

‘Ssssst,’ zei hij.
‘Ik wil ook,’ zei zij.
‘Kom,’ zei hij.

(Kamers 2/9)

Hji kreunde zachtjes.
‘Dichter,’ zei hij.
‘Nog dichter,’ zei hij.

(Kamers 1/9)