KAFKA OP EEN BEEN

Hun administrator is vertrokken en de printer print onleesbaar.
De in te vullen vakken (53, 68, 72, 108, 116, 137, 171) zijn zwart en onbruikbaar.
Papier wordt enkel nog per tien riemen verkocht.
Witte verf krijgt een schrijfwaarde.
Dollars worden ponden en dan weer euro’s en dan weer kronen, die plots Australisch worden.
Potloden spuwen gif en dat gif is donkerrood en onuitwisbaar.
Tabellen zijn, zowel in de lengte als in de breedte, oneindige labyrinten.
Kafka draait zich straks om in zijn graf, maar eerst doet hij vergeefse pogingen om op een enkel been te lopen. Een rolstoel is geen optie.
Hij verscheurt duizenden riemen, zucht gelaten en haalt de schouders op.
‘De hortensia’s staan vol bloemen en ze krijgen voldoende schaduw,’ zegt hij.