‘Weet je nog? Vroeger kon dat.’
‘Ja.’
‘Overal, waar we maar wilden. Vaak ook in het geniep in de vaart in Kapelle. Maar toen waren ze nog niet zo streng.’
‘Yep. Die ene zomer….’
‘Yes. Bloedheet, en we waren alleen.’
‘Goh. Ik mag daar niet aan terugdenken. Nu kan dat niet meer.’
‘Nee. Te vies. Overal. Of te weinig. Of helemaal niks mee’r. Of te zout. Of te proper. Of te weinig.’
‘Ja. Volledig bacterievrij, heet dat nu.’
‘Ja, en goed bewaakt. Honderden camera’s, overal.’
‘Yep. Of zouden we?’
‘Nee. Nergens. Het lukt gewoonweg nergens meer. Het is echt te vies of whatever.’
‘Heel jammer.’
‘Ja. En dan die tellingen. Een liter per hoofd per dag. Premies bij minder verbruik. Torenhoge boetes bij wat ze noemen overdrijving.’
‘Ja, alsof we dat zouden kunnen. Overdrijven. Wat een woord.’
‘Ja.’
‘Misschien in het oosten.’
‘Vergeet het.’
‘De oceaan?’
‘Vergeet het, zei ik. Continue patrouilles. Gevangenisstraffen.’
‘Oei. Oké.’
‘Kijken.’
‘Wat, kijken? ‘
‘Dat is het enige wat nog kan.’