SHE COMES IN COLORS & IS EVERYWHERE

leon spilliaert
(Afb. : Léon Spilliaert, Fillette au Grand Chapeau, 1909)

Hij ziet de voorbijgangster en hij volgt haar.
Hij wil haar in de zon zien.
Ze gaat de hoek om.
De wolken verdwijnen.
Ze trekt haar mantel uit en draagt hem over haar arm.
Ze schudt de haren los.
Ze begint sneller te stappen.
Ze stopt en bekijkt de boeken in een etalage.
Ze stapt voort.
Ze stopt en bekijkt de schoenen in een etalage.
Hij staat naast haar.
De zon schijnt nog steeds.
Hij vraagt iets.
Ze kijkt hem aan en knikt.
Hier? vraagt hij.
Inderdaad, antwoordt ze.
Maar het is donderdag, zegt hij.
Dat geeft niet, zegt ze.
Is morgen niet beter?
Nee, zeer zeker niet.
Maar toch.
Nee, vandaag. Ze houdt vol.
De zon schijnt nog steeds.
Ze stapt voort.
Hij loopt naast haar.
Pas op, je mantel, zegt hij.
Dank je, antwoordt ze.

LAAT HET EEN BLOEM

leen

(Afb. Leen, 06/2015)

Want:
Dit is goud, mijn beste, en ik strooi met goud, mijn beste, en het kan in poeder maar ook in grote, ronde schijven, groter dan geld, groter dan om het even welke medaille.

Hou het goud vast, beste, zelfs al lijkt het maar poeder, keer het binnenstebuiten, keer het ondersteboven, laat het een beek, een rivier, een meer en een oceaan zijn, laat het de zon –

Hou het goed vast, zelfs al glijdt het poeder je tussen de vingers, tussen het zand, recht naar de zee, recht naar de slakken en kreeften en vissen – hou het goed vast.

Laat het een bloem en wat gras dat nog groen is, laat het een merel, een egel, een gouden draak, laat het een kuiken, een welp, een pup van een ras, anders dan anders –

Laat het in geuren en rood, in hoogtes en geel, in laagtes en knalblauwvermiljoenzwart, laat het in dalen door zon overgoten, laat het in leven, in levens, in langer en meer dan het leven – goud.

(een zin uit de tekst is gebaseerd op Louis Neefs’ ‘Laat ons een bloem’)
(nav Poul Webb art blog, Pauline Ellison, http://poulwebb.blogspot.com/2014/06/pauline-ellison-part-2.html)

pauline ellison

(afb.: Pauline Ellison in ‘Master Maid’, a tale of Norway, retold by Aaron Shepard)

KERSTMIS 2015

evans christmas
Walker Evans
Untitled (Sign: Hanging Christmas Tree), 1973-74.

 

en
Duizenden, Duizenden
Kaarsen en Lichtjes en Kerstbomen –
Blinken, Schitteren, Glitteren, Schijnen,
Verlichten het huis en de straat en het dorp en het land –
en ondertussen, elders,

Niks.
Modder, vuilnisbelten, honger, ziektes,
Een kind huilt, een moeder weet zich geen raad –
Vele kinderen huilen, vele moeders weten zich geen raad –
Een vader zoekt in de modder en tussen het vuil –
Vele vaders zoeken –

en
Duizenden, Duizenden
Kaarsen en Lichtjes en Kerstbomen –
Blinken, Schitteren, Glitteren, Schijnen,
Verlichten het huis en de straat en het dorp en het land –

 

KATOEN EN AL HET ANDERE – DOROTHEA LANGE

dorothea lange, migratory cotton picker

Dorothea Lange  Migratory Cotton Picker, Eloy, Arizona, 1940

“Dorothea Lange also believed that ‘to know ahead of time what you’re looking for means you’re then only photographing your own preconceptions, which is very limiting.’ As far as she was concerned it was fine for a photographer to work ‘completely without plan’ and just photograph ‘that to which he instinctively responds’.”
(Geoff Dyer, the ongoing moment, blz 6)

Met dank aan Matti voor de (oude) tip. Het boek, dat op de eerste blz. dadelijk begint met Borges en Whitman (‘whoop! whoop!’ zou ons Leen zeggen) heeft hier lang liggen wachten op lezing. De Leaves of Grass als fotoboek, ik moet het niet herlezen om dat te beamen.

Met veel plezier verwijs ik ook door naar The Grapes of Wrath (De Druiven der Gramschap) van John Steinbeck.

WE ZIJN BELEEFD EN VRIENDELIJK, NIETWAAR (REEKS: STRAAT 13)

VH

Hij zegt:
‘Meneer en mevrouw dit is een goede investering, u mag het van mij aannemen, ik ben duizend procent te vertrouwen, ik kan dat bewijzen, ik heb veel klanten, er zijn veel mensen die weten dat ik te vertrouwen ben, en ik ben altijd vriendelijk, meneer en mevrouw, ik heb daarvoor gestudeerd, ik kan u alles verkopen zolang ik maar vriendelijk ben, meneer en mevrouw, en zolang ik beleefd en betrokken vraag u het met u gaat en zolang ik daar maar wat ‘aahs’ en ‘oohs’ aan toevoeg weet u dat ik te vertrouwen ben, meneer en mevrouw, en dat de investeringen die u straks bij mij zal doen, dat dat de beste zijn, meneer en mevrouw.’

En hij zegt:
‘Ik zou zo zeggen, vijftigduizend, lijkt u dat goed, of zal ik er honderdduizend van maken, met een opbrengst van minimaal en met een termijn van minimaal en wilt u dan hier even tekenen en dit is het rekeningnummer, meneer en mevrouw, u mag dat bedrag vandaag nog, en wilt u dan ook hier nog eens tekenen, meneer en mevrouw, dat ik op uw uitdrukkelijk verzoek hier bij u heel mijn uitleg, meneer en mevrouw, en er staan toch mooie prenten in onze brochures, brochures, brochures, kijk eens hier, de manuscripten, de fijngetekende prenten, de brieven, er is ook sprake natuurlijk van koningen en koninginnen en prinsen en prinsessen zus en zo, meneer en mevrouw, en van de uitstalramen in de musea, ja, natuurlijk, echt waar, ze zijn waardevol en ze zijn belangrijk, vandaar ook het grote succes van de tienduizenden, meneer en mevrouw, wilt u dan hier nog eens vriendelijk uw handtekening? en u ook? ja, dank u, prima, het is maar dat u het gevraagd heeft, nietwaar?’

En hij zegt:
‘Natuurlijk, ik zal daar voor zorgen, alsof het van mezelf, nietwaar, meneer en mevrouw, u zal zien, ik ben duizend procent te vertrouwen, wat zeg ik, tienduizend, veel mensen kunnen dat beamen, ik ben tegen iedereen zo vriendelijk en beleefd en de aahs en de oohs, natuurlijk, vanzelfsprekend, dat is wel straf wat u daar allemaal meegemaakt heeft, ja graag, nog een kopje koffie, maar over een kwartiertje moet ik echt vertrekken, naar de volgende klanten, natuurlijk, die investeringen zijn een groot succes omdat wij zo beleefd zijn, en vriendelijk, en aah en ooh rollen uit onze monden, wij hebben veel ervaring, wij zijn echt beleefd en super vriendelijk en absoluut betrokken, wij weten hoe het moet, nietwaar.’

(afbeelding: het internet)

JOUW HOOFD IS GROTER DAN EEN VARKENSKOP, HIK (REEKS: LAZARUS)

Negen uur ’s ochtends en ze stond al te waggelen op haar benen.
Hik, zei ze.
Het is een truc, zei de andere.
Wa at? Hikte ze.
Dat het een truc is, zei de andere. Je hoofd leegmaken.
Hoofd d, hik? Zei ze.
Ja. Leegmaken. Tegen het te vele. Je voelt de dreiging, zei de andere.
Drei ging? Vroeg ze.
Ja, de dreiging van het te vele. Al die informatie, al die dingen van anderen, of de dingen die moeten.
Ja. Hik, hik. Moeten, moettten, mmoeten! zei ze.
Als je ze voelt hé, maar je moet er natuurlijk eerst bij stilstaan
Stilstaa-aan, hikte ze.
Als je er bij stilstaat, dan kun je daarna je hoofd leegmaken, zei de andere.
Hikk, antwoordde ze.
Je bent dronken, zei de andere.
Ik? Ik? vroeg ze.
Ja, jij, zei de andere.
Ik heb noch tans niks en helemaal ni iks gedronken, zei ze.
Nee? Vroeg de andere. Ik denk daar anders over.
Jij mmag den ken wat je wilt, zei ze. Ze waggelde de keuken in en viel tegen de deurstijl. Ik bben nie iet dronken. Ze leunde.
Misschien ben je nog dronken van gisteren, zei de andere. Maar ik zet jou uit mijn hoofd.
Ja, hhik. Maak dat grrote hoofd van jou maarr eens goe oed hik leegg hik. Daar is werk aan, jouw hoofd is gro ter dan een varkenskop, hahaha. Eenn echte var kens kop. Hha.
De andere haalde de schouders op. Dronkemanspraat. Negeren.
Ik ga een ddutje doen, zei ze.
Een dutje? vroeg de andere. Om negen uur ’s morgens?
Jaha. Ik ben moe. Maar ik heb ook ddorst. Ze waggelde de keuken in.
Hier is geen druppel alcohol te vinden, zei de andere.
Al cohol? Menss, je bent gek, hikk, zei ze. Ik drink geen alcho hol. Ik wwil wwater. Ze nam een glas van het aanrecht en liet het vallen. Het glas brak in duizend stukken. Oepss, zei ze. Hik, zei ze. Ik ben lommp geboren, zei ze.
Dronken ja, zei de andere.
Ik ben no oit dronken, antwoordde ze. Ik drinnk niet. Neverr, hik. No oit van mijn leven, hik.

DE GASTHEER

Deze is beter dan de vorige. Deze is 36.8 graden Celsius en voelt veel beter aan dan die van 35.4 van vorige week.
Deze beweegt ook minder. Hij ligt urenlang in de sofa, leest zonder achtergrondmuziek en hij kijkt naar aangename televisieprogramma’s waarvan de zachte geluiden net tot bij mij kunnen doordringen. Ik geniet mee. Geen geschal, geen luid gelach, geen decibelrondstrooiende rockconcerten. Deze is veel beter dan de vorige. Een verademing, zelfs bijna een paradijs.
Maar vanochtend ben ik toch geschrokken. Ik werd hardhandig wakker geschud. Voor het eerst in vier dagen tijd vond mijn gastheer, dat hij rondjes moest lopen. Hij liep en ik werd ondersteboven gegooid. U vindt dat grappig? Ik niet. Hij mag vanzelfsprekend iets aan zijn conditie doen, maar had ik dit op voorhand geweten, dan had ik me eerst even uit de voeten gemaakt. Welke dag is het vandaag? Zondag? Zou hij dit iedere zondagochtend doen? Ik zal me alvast wapenen tegen volgende week, en zorgen dat ik bij zonsopgang tijdelijk een ander onderkomen gevonden heb. Als ik me niet vergis heeft hij een hond. Honden zijn lekker warm. Ik zal voor een paar uur dat beest als gastheer gebruiken en van daaruit zal ik de sportieve bezigheden van de andere in de gaten houden. Want dat rennen en daveren en schudden, dat wil ik absoluut vermijden.
Maar zoals ik al zei; ik mag niet klagen. Hij houdt zich meestal kalm en kijkt en luistert naar rustige programma’s. Ook als hij aan het werk is, word ik zelden gestoord; hij zit veel, hij telefoneert of praat altijd met zachte stem en hij maakt zelden gehaaste of schokkende bewegingen. Ideaal. Ik blijf hier een paar maanden. En op zondagochtend zal ik de hond opzoeken. Ik hoop dat dat beest oud is, en zelden beweegt.

CAMION

Zegt de ene camion tegen de andere:
Ik ben hier.
Zegt de andere:
Niks van, ik ben hier.
Uit de weg, jij!
Nee, jij!
Nee, want ik ben groter!
Nee, want ik ben zwaarder!
Nee, want mijn inhoud!
Nee, want de mijne!
Wat dan?
Goud!
Pfff, die van mij: wit goud!
Ja, maar ik soms olie!
Ja, maar ik soms nog meer olie!
Kan me niet schelen! Ik ben de beste!
Nee, ik!
Nee, ik! Uit de weg!
Nee!
Ik ook niet!
Niet dan!
Niet dan!