….
Voor de meerderheid van de hedendaagse vierders beperkt het grote christelijke feest zich tot twee riten: min of meer dwangmatig al dan niet nuttige dingen kopen, en schransen, of mensen uit hun vertrouwde kring laten schransen, in een onontwarbare mengeling van gevoelens, waarbij gelijkelijk meespelen de lust iemand plezier te doen, uiterlijk vertoon, en de behoeft het er zelf eens van te nemen.
….
Al ben ik niet katholiek……, ik voel me niettemin geroepen dit feest, zo rijk aan betekenissen, te vieren, …..
….
Het is het feest van de mensen van goede wil, zoals een prachtige formulering luidde, die helaas niet altijd meer wordt teruggevonden in de moderne evangelievertalingen, ….
….
Het is het feest van een maar al te vaak veracht en vervolgd ras, want als joods kind verschijnt de Pasgeborene ….
….
Het is het feest van de dieren die deelnemen in het heilig mysterie van deze nacht, ….
….
Het is een feest van vreugde, maar ook pathetisch getint, want dat kindje dat aanbeden wordt, zal eens de Man van Smarten zijn.
….
Het is tenslotte het feest van de Aarde zelf, die men op de iconen van Oost-Europa vaak ziet neergeknield op de drempel van de grot waar het kind geboren wilde worden, van de Aarde die in haar baan op dat moment het punt van de winterzonnewende passeert en ons allen meevoert naar de lente. En om die reden was het, voordat de Kerk die datum heeft vastgesteld als de geboorte van Christus, reeds in de oude tijden het feest van de Zon.
Ik denk dat het geen kwaad kan aan deze dingen te herinneren, die iedereen weet, en die zovelen van ons vergeten.
Marguerite Yourcenar, 1976. De Tijd, de grote beeldhouwer, 10. Feesten van de jaarkring, Kanttekening bij Kerstmis.
anderewoorden.be 