Maand: februari 2019

PAUZE

Tijd voor een ANDEREWOORDEN-pauze van minstens twee of drie weken!

Maar eerst nog dit, vanwege de schitterende opslagruimte in onze hoofden:

‘…. deed bij Penfield het idee postvatten dat de hersenen een bijna perfect beeld bewaren van elke ervaring uit het leven van een mens; dat de totale bewustzijnsstroom in de hersenen wordt opgeslagen en als zodanig altijd kan worden opgeroepen, hetzij door de gewone behoeften en omstandigheden van het leven, hetzij door de buitengewone omstandigheden van een epileptische of elektrische prikkel. De gevarieerdheid en ‘absurditeit’ van zulke krampachtige herinneringen en voorvallen deden Penfield vermoeden dat een dergelijke reminiscentie in wezen toevallig en zonder betekenis is:

Bij operatie is het meestal geheel duidelijk dat de opgeroepen ervaringsreactie een toevallige reproductie is van al datgene waaruit de bewustzijnsstroom tijdens een periode uit het leven van een patiënt bestond […] Het kan zijn geweest [Penfield gaat door en geeft een samenvatting van de buitengewone gevarieerdheid van epileptische dromen en voorvallen die hij heeft opgeroepen]: een ogenblik van naar muziek luisteren, een tijd van naar binnen kijken door een deur van een danszaal, een tijd van je voorstellen hoe rovers uit een stripboek te werk gingen, een tijd van een vrolijk gesprek met vrienden, een tijd van wakker worden uit een vrolijke droom, …….
Etc.

(Oliver Sacks, ‘De man die zijn vrouw voor een hoed hield’, Deel III, 15. Herinneringen.)

PRIJSLIJST

BIJKOMENDE TARIEVEN VOOR MENSELIJKE ACTIVITEITEN.

Vanaf nu kosten lucht en licht (zonlicht) geld. Tien cent per adem, tien cent per minuut. Per tien cent dient tien procent milieutaksen bijgeteld te worden. Als bij de jaarlijkse controle echter blijkt dat uw persoonlijke uitstoot hoger ligt dan het nationale gemiddelde, dan worden uw milieutaksen aangepast. Familietarieven en kortingen voor grote gezinnen zijn niet van toepassing.

Ook baden wordt aangerekend. Tien cent per teen die u in een rivier, een meer of een zee steekt. Vijf euro voor een volledig lichaam, per tien minuten (gunsttarief). Familietarieven en kortingen voor grote gezinnen zijn van toepassing.

Stappen en lopen kosten respectievelijk tien en drie cent per vijfhonderd meter, telkens te vermeerderen met tien procent milieutaksen.

Iedere stap in een bos kost u drie cent. Familietarieven en kortingen voor grote gezinnen: vijftien procent korting.

Springen, hinkelen en huppelen zijn niet langer toegelaten. Dit zijn overtredingen van de hoogste categorie, dwz 150 euro per overtreding, onmiddellijk te betalen.

Nachtelijke uitstappen, onder de maan en de sterren, vallen vanaf nu onder een vast en verlaagd tarief: 1 cent per minuut, 10 cent per uur.
Familietarieven en kortingen voor grote gezinnen: dertig procent.

Wakker zijn kost vanaf vandaag tien cent per uur. Milieutaksen van toepassing. Geen kortingen.

Slapen kost vijf cent. Milieutaksen van toepassing. Geen kortingen.

De tarieven voor uw verplaatsingen naar en in het buitenland worden binnenkort gepubliceerd.

Deze prijslijst kan ten alle tijde en zonder voorafgaand bericht uitgebreid en gewijzigd worden.

Uitzonderingen, wijzigingen, simulaties op www.bfgov.be/menselijkeactiviteiten/prijslijst

ZELF-

En wat als het water? Wat als de oceanen, de zeeën, de orka’s, de dolfijnen, de vissen, het plankton? Het zeewier? De riffen?
Wat als de bossen? De bomen, de struiken, de velden, de planten? Ons groener dan groene gras? De paardenbloemenpluizen?
En wat als de dieren? De olifanten, de leeuwen, de nijlpaarden, de zebra’s? De koeien en paarden? De varkens? De honden en katten? De bijen en kevers? De vlinders? De mieren?
Of de vogels? De arenden en gieren? De meeuwen en ganzen? De merels? De mussen? De roodborstjes, de vinken, zelfs de papegaaien?
En wat als de mens? Ons lichaam? Ons hart, onze longen? Onze handen en voeten? Onze ogen? Onze adem, ons bloed?
Of. Deze aardbol? Onze aarde? Wat als onze aarde? Haar stromen, haar stormen, haar bergen en vulkanen, haar bergen en vlaktes? Haar levens en leven? Het onze?

ONVRUCHTBAAR

En hij denkt hij is een van de goden en strooit met bloemenzaad, links en rechts, maar het bloemenveld blijft leeg, kaal, vaal en grijs.
Hij fronst. Hij had toch gebeden, gezworen, gevloekt en met het goede water gesprenkeld?
En beslist om nog een tijd te wachten, honderd jaar, tweehonderd jaar, duizend, een veelvoud – niks.
Hij denkt na, krabt zijn hoofd, laat zijn baard meterslang groeien, bestudeert de muurtekeningen in de grotten en hoopt er een hint in te vinden, springt duizenden jaren verder en zoekt op het internet maar – niks.
En hij mompelt ik zou mijn hoofd misschien moeten buigen maar hij vertikt het en staat daar – trots
Te wachten, te vloeken, af en toe te bidden, te beloven, te zweren op de hoofden van zijn moeders, zusters, vrouwen, minnaressen en kinderen.
En het veld blijft grijs. Donkere wolken verzamelen zich. Het dondert en bliksemt gedurende vele jaren.
En het veld blijft grijs.
En hij denkt hij is een van de goden, altijd aanwezig, en ieder uur van de duizenden jaren vloekt hij, bitter, want het bloemenveld blijft leeg, kaal, vaal en grijs.

ZUIVER

en hij is zuiver, zuiver

als het reinste water, als het puurste goud. Als

paardenbloemenpluizen –

wist je dat die tot in China vliegen? Als ze willen?

Als

jonge vogels – weet je hoe ze zijn? Zag je hen al bezig?

 

Als

Eenvoud, onbezoedeld. En als de sterren van

Whitman –

wist je dat hij nog veel verder kon vliegen? Kijken?

Tot voorbij alle grenzen?

Alsof ze niet eens

getekend werden, nooit, door niemand?

 

Witter dan wit, is hij. Bijna onzichtbaar, zo fragiel

lijkend en

eeuwen en eeuwigheid, alles. Altijd, o zo overal en

nergens.

DE DAGEN

Hij scrolt met de muis. Hij typt iets. Scrolt wat. Klikt. Klikt. Bekijkt een filmpje en glimlacht. Bekijkt enkele foto’s en klikt. Typt een woord of drie, aarzelt, typt. Scrolt.
Hij smeert drie boterhammen, eet, kijkt ondertussen naar het journaal, neemt zijn telefoon. Niets. Eet. Sportverslagen nu. Ze kennen Niels Albert nog. Anderlecht heeft verloren, ja, dat wist hij al. Hij ruimt de tafel af.
Hij kijkt wat televisie, loopt af en toe eens naar zijn computer, scrolt, kijkt, klikt, scrolt. Niet veel later gaat hij slapen. Hij kijkt nog even op zijn telefoon. Niets. O ja, toch wel, een lief berichtje van zijn dochter. Hij antwoordt met een smiley, zij stuurt hem drie rode hartjes terug. Voordat hij het licht uitdoet kijkt hij naar het hoofdkussen naast het zijne. Hij klemt de lippen opeen en fronst. Knipt het licht uit. Staart even in het donker. Draait zich op zijn zij en valt niet veel later in slaap.

IJVERIG (ZOALS IN ‘NOEST’)

Hij graaft en graaft en graaft en graaft en graaft, graaft en graaft nog dieper, en graaft en graaft

(‘Ai, weer een betonlaag, verdorie, en wat zal het straks weeral zijn?’)

En hij neemt zijn drilboor en drilt en drilt, drilt, drilt en drilt en graaft, graaft, graaft en graaft

(‘Ik word er gek van,’ zegt hij. ‘Ik vind het einde niet, ik moet en ik zal, ik wil dat echt vinden, liefst dit jaar nog, drives me mad maar ik moet en ik moet.’)

En graaft en graaft en drilt en drilt

(‘Ai, een rotslaag, verdorie, weer een, ik moet erdoor, weer eens.’)

En doet voort, eeuwig.

 

HET ENIGE ECHTE ALFABET V.93.06

De a zegt dat ze a is maar wordt plots een worm en lacht.

De b roept dat ze de enige echte b is maar ze keert ons de rug toe en kleedt zich uit.

De c strooit wat zand in onze ogen.

De d zegt dat we zoals zijzelf moeten doen alsof we het beter weten.

De e knipoogt.

De f is eerlijk en zegt dat ze altijd een masker draagt.

De g doet alsof ze ons niet gehoord heeft.

De h is de beste verkoopster.

De i zegt ‘nee, dat ben ik.’

De j vraagt of er gecontroleerd wordt aan de grensovergang.

De k is een luchtbel.

De l heeft de cijfers gemanipuleerd maar zou rood moeten zijn.

De m zegt dat ze zich niet fit genoeg voelt, nooit.

De n werd een slang, ik heb het zelf gezien.

De o is geen o maar een valse nul.

De p sluit de ogen en denkt dat wij niet weten dat zij ons nog kan zien.

De q verstopt zich de hele tijd achter de kast.

De r liegt en beseft niet dat ze zwart ziet.

De s is een valstrik.

De t een beerput.

De u een valse wand.

De v verstopt haar gezicht achter haar donkere manen.

De w houdt zich altijd op de vlakte en waait mee met eender welke wind.

De x doet alsof ze het noorden kwijt is maar weet altijd alles beter.

De y idem want zij gooide haar kompas in de vaart.

De z is een labyrint zonder uitgang.