Hij speelde het enkel uit verveling, zei hij.
Niks omhanden, voegde hij eraan toe.
Zijn vrouw had hem laten zitten, hij had zijn dochter al maanden niet meer gezien en hij was zijn medewerkers en zijn job beu.
Ik speel het sinds kort, zei hij. Ik toon iedereen mijn spierballen. Ik laat ze rollen. De mensen moeten naar mijn pijpen dansen en gehoorzamen. Ze doen al wat ik wil.
Ik zie wel hoe ver ik kan gaan en hoever zij willen volgen.
Tot het uiterste, denk ik, zei hij.
Ze doen alles voor mij, weet ik.
Als ze me zien, dan springen ze direct in de houding en beginnen ze dadelijk te kruipen. Hoe lager bij de grond, hoe meer plezier ik eraan beleef. En ik zweer je; ze gaan plat. Languit op hun buik, zelfs in de gietende regen, in de modder of in de vrieskou. Hoed af voor hun doorzettingsvermogen en hun kracht om mij mijn zin te geven.
En ik film alles.
’s Avonds herbekijk ik.
Daarna kleed ik me uit en ga ik voor de grootste spiegel staan. Ik bewonder mijn spierballen. Ik laat ze rollen en beslis wat ik de volgende ochtend zal dicteren. Ik weet dat die massa mensen me nog een hele tijd zal volgen. Eeuwig, waarschijnlijk. Of tot ik het beu ben en aan een ander spel wil beginnen. We zien wel. Voorlopig vind ik dit prima en doe ik gewoon voort, zei hij.
Tag: spel
KEN JIJ DE SPELREGELS?
Maar ze doen toch niks verkeerd?
Hm. Nee.
Echt niet. Het is onschuldig.
Hm. Ja.
Het is maar een spel. Ze mogen toch een spel spelen? Vijf ballen in de lucht houden, een uur lang. Ze doen geen vlieg kwaad.
Hm. Nee.
Kijk, nummer drie heeft gewonnen. Kijk hoe blij ze is!
Hm. Ja.
Maar wat heb je toch? Er is echt niks mis mee. Kijk, nu is nummer zeven aan de beurt. En nu nummer zes. Of is dat een duel?
Hm. Geen idee.
Ja, het moet een duel zijn. Ken jij de spelregels?
Hm. Nee.
Ik weet enkel dat ze de ballen gedurende een uur in de lucht moeten houden. Alle vijf. Maar het fijne weet ik er niet van. Of hoe de score bijgehouden wordt. Ik weet ook niet hoe het spel heet. Jij?
Hm. Nee.
Heb je een verkoudheid?
Nee.
Hoofdpijn?
Nee. Nee. Nee. Of jawel. Een beetje. Ik wil naar het bos. Ik ga naar het bos.
Oké. Tot later.
Hm. Ja.
(afb. Paul Klee, Concentrierter Roman)
VOLATIEL
Geslacht: Man
Woonplaats: Londerzeel
Leeftijd: 43
Geboren te: Mechelen
Motivatie (bondig aub): De uitdaging, de belegging, het spel
Uw uitleg:
Ik ben niet geïnteresseerd in een spel, maar u daagde me uit. Gezien de omstandigheden (en voor een keer) kan ik daar niet aan weerstaan. U zegt dat ik uw belegging niet kan evenaren, maar dat kan ik makkelijk. U zegt dat, wat u voorstelt, een goede investering is, maar dat moet ik tegenspreken. Het wordt niks. U kent blijkbaar de risico’s niet. U kent blijkbaar de volatiliteit niet. Ik ken die sector. Ik heb er jarenlang in gewerkt. Ik ken de zwakke punten, ik ken de do’s-and-don’ts. Ik weet hoe die sector reageert op de huidige economische omstandigheden én op de nakende veranderingen door het internet en door het groeiende terrorisme. Nee, ik kies voor een andere belegging. De door mezelf herdoopte madcaps. Daar heeft u niet van terug en dat weet ik.
anderewoorden.be 