FNAC zegt dat ik een nieuwe telefoon nodig heb en ik zeg ja.
Ik vind dat die in de vijver past en ik neem een lange lat.
De telefoon zegt dat de vijver bezet is en maakt rechtsomkeer.
‘De hoge bomen,’ declameert hij, en de vinken, en dat hij het zal bekijken.
Hij twijfelt, zet zich off, roert zich in zijn slaap, wordt wakker.
‘Het kan me niet schelen,’ roept hij en hij wordt wit, rood, oranje, voetbalpaars.
‘Nergens, nergens,’ zegt hij.
‘Nergens! Nergens!’ roept hij, tot het nacht wordt en de uilen hem tonen hoe het moet; het roepen, het draaien, het zich naar de maan keren en naar de sterren, de nacht.
‘Ach, och,’ zucht de telefoon. Hij oefent en woelt met de kleuren, snelt terug naar de vijver.
‘Ach, ach,’ zucht hij en ‘Jaja, bezet, ik ben het beu om te wachten!’ dreunt hij en maakt voor de zoveelste keer rechtsomkeer.
‘Het deert me niet, nee, nee, echt niet!’ zegt hij en wordt nu rood, blauw, zwart en – baf! – verpulvert, automatisch.
anderewoorden.be 