NORAH – NET

Norah ligt languit op de grond, op haar buik. Ze kijkt televisie.
“Norah, je mag dat niet doen, dat is niet goed voor jouw rug.”
“Mijn rug kan daar tegen.”
“Ja maar, Norah, als je oud wordt. Artrose en zo.”
“Ik krijg geen artrose. En oud worden doe ik ook niet.”
“Ja maar, Norah, natuurlijk word jij oud.”
“Nee moeder. Ik wil geen veertig jaar tussen de augurken of de kartonnen dozen werken.”
“Maar Norah, dat hoeft toch niet?”
“Nee moeder, dat hoeft inderdaad niet. Ik word dus niet oud, want ik wil geen eeuwigheid aan een lopende band staan. En daarom lig ik op mijn buik. Ik sta al genoeg. De hele dag.”
“Norah, oké, blijf liggen, maar wil je dan van de touwtjes van mijn vloerkleed afblijven?”
“Wat zeg je, moeder?”
“Norah, Ik heb net die touwtjes allemaal goedgelegd, en jij maakt er een warboel van. Ze lagen zo netjes! Allemaal mooi recht en evenwijdig!”
“Oeps, moeder. Sorry. Daar heb ik niet aan gedacht. Kijk, ik leg ze terug goed voor jou.”
“Dank je, Norah. Die touwtjes van het vloerkleed zijn belangrijk, zie je.”