Deze is beter dan de vorige. Deze is 36.8 graden Celsius en voelt veel beter aan dan die van 35.4 van vorige week.
Deze beweegt ook minder. Hij ligt urenlang in de sofa, leest zonder achtergrondmuziek en hij kijkt naar aangename televisieprogramma’s waarvan de zachte geluiden net tot bij mij kunnen doordringen. Ik geniet mee. Geen geschal, geen luid gelach, geen decibelrondstrooiende rockconcerten. Deze is veel beter dan de vorige. Een verademing, zelfs bijna een paradijs.
Maar vanochtend ben ik toch geschrokken. Ik werd hardhandig wakker geschud. Voor het eerst in vier dagen tijd vond mijn gastheer, dat hij rondjes moest lopen. Hij liep en ik werd ondersteboven gegooid. U vindt dat grappig? Ik niet. Hij mag vanzelfsprekend iets aan zijn conditie doen, maar had ik dit op voorhand geweten, dan had ik me eerst even uit de voeten gemaakt. Welke dag is het vandaag? Zondag? Zou hij dit iedere zondagochtend doen? Ik zal me alvast wapenen tegen volgende week, en zorgen dat ik bij zonsopgang tijdelijk een ander onderkomen gevonden heb. Als ik me niet vergis heeft hij een hond. Honden zijn lekker warm. Ik zal voor een paar uur dat beest als gastheer gebruiken en van daaruit zal ik de sportieve bezigheden van de andere in de gaten houden. Want dat rennen en daveren en schudden, dat wil ik absoluut vermijden.
Maar zoals ik al zei; ik mag niet klagen. Hij houdt zich meestal kalm en kijkt en luistert naar rustige programma’s. Ook als hij aan het werk is, word ik zelden gestoord; hij zit veel, hij telefoneert of praat altijd met zachte stem en hij maakt zelden gehaaste of schokkende bewegingen. Ideaal. Ik blijf hier een paar maanden. En op zondagochtend zal ik de hond opzoeken. Ik hoop dat dat beest oud is, en zelden beweegt.