“In dat ene boek – het verhaalt over een toekomst – was alles grijs en bestond de schoonheid van de wereld niet meer. Ter compensatie kon je jezelf er op een verblijf in een kamer trakteren, gedurende een uur of zo, je kon je in een stoel installeren, het licht ging uit, je was alleen in de kamer en op een groot scherm werd een natuurfilm geprojecteerd. Groene en blauwe beelden, doorspekt met koeien, leeuwen, vogels, spelende kinderen, bergen, oceanen, bomen, meren, Middellandse Zeegebieden – paradijzen op onze oude aarde die volgens dat boek niet meer bestonden – en Bach op de achtergrond, of andere muziek, naar keuze. Gelukkig maar dat het hier, in onze echte wereld, zo ver nog niet is gekomen en dat we onze Achtertuin maar hoeven in te lopen, om de schoonheid van de natuur te kunnen aanschouwen. Eiken, esdoorns, platanen, paddenstoelen en eekhoorns, paarden en schapen.”
(Mark)
Tag: groen
AAP
“Als een aap in een boom. Ik zal wat slingeren. Dus: ik verhuis. Ik huur een camion, ik laad mijn meubels in, ik kies een onbewoond eiland, ik zet mijn sofa, mijn tafel en mijn bed daar. Om het uur slinger ik, om het andere uur zwem ik, om het nog andere uur zit ik gewoon maar over de oceaan te staren. En ik neem de paarden mee.”
(zegt Jef)
ill: Marc Van Eenaeme, ‘Square two’.
LISA II (LISA LISA)
Jef zegt:
“Nikki, we waren vijftien. Zo jong nog. Ze was erg mooi.
Ik heb haar huid een paar keer mogen aanraken, dat was nieuw voor mij, alles werd nieuw, de wereld veranderde naar een wereld waar veel meer knalgroen en zachtwit in voorkwamen.
Ik voelde ik voelde een waterval, denk ik. Een waterval van gevoelens, en die duurde enkele dagen.
Haar huid, Nikki, ze was zo zacht.
Ik liet me meeslepen door haar, door haar ogen, door de zachte welvingen onder haar blouse.
Ik raakte haar dij aan, haar linkerdij, door de stof van haar jurk, ik had nooit eerder een dij aangeraakt, ik geloof dat ik nooit meer zo verliefd geweest ben, zo hunkerend naar meer maar we hielden afstand.
We namen afscheid. Een paar aanrakingen, dat was alles. Ik zag haar niet meer terug.
Lisa, heette ze. Lisa.”
HET MEISKE MET DE GROENE SJAAL
er was eens een meiske en ze had een groene sjaal en ze liep over het voetpad en af en toe hinkelde ze.
er was eens een meiske en ze was te laat.
de juffrouw vroeg waarom en het meiske zei dat ze het niet wist, er was iets geweest, thuis of onderweg, nee, ze wist het niet meer.
de juf zei dat ze loog.
het meiske had geen zin in wellesnietes en klemde haar tanden opeen.
de juf zei nog eens dat ze loog.
het meiske klemde de tanden.
enz.
de juf wist niet wat ze met het zwijgende meiske moest aanvangen en riep de directeur. de directeur zei dat hij dat gevalleke eens rap zou oplossen. Hij nam het meiske bij de arm en troonde haar mee naar het secretariaatskantoor.
de secretaresse mocht blijven maar moest een cola halen.
de doos kleenex werd bij het meiske gezet.
de directeur stelde enkele vragen, maar het meiske herhaalde dat ze het niet wist, er was iets geweest, thuis of onderweg, ze wist het niet meer.
de directeur keek in een van zijn dikke boeken maar het boek wist het ook niet.
‘tja,’ zei de directeur, en dat ze haar glas moest leegdrinken.
hij trommelde met zijn vingers, wachtte en trommelde en stond recht.
het meiske nam een kleenex en veegde haar mond af.
de directeur hield de deur open, de secretaresse zette het glas weg, het was immers halfvier voorbij en ze moest de boodschappen
het meiske was weg, de directeur keek nog eens in een van zijn boeken.
Song ‘She’s Given Up Talking’ van Paul McCartney gekregen van Patrick Roefflaer. Bloglink: http://peerke3.wordpress.com/
SCHETSBOEK TOT DE TIENDE
(afbeelding: Saul Leiter, sketchbook)
Het is een oefening als een ander
drie, zes, negen, twaalf
Ik ben een telraam
vier, acht, twaalf, zestien
ik repeteer
twee, vier, zes, acht
ik speel – even – haasje over
vijf, vijftien, vijfentwintig
ik jongleer
drie, twee, vijf, drie,
ik repeteer
tien, twintig, dertig, veertig
ik roep luidop
honderd, tweehonderd, driehonderd
ik schrijf het neer
a, b, c maal honderdduizend
ik huppel en dans
acht, zestien, vierentwintig
ik vergeet
nul
en tel weer
drie tot de achtste
en voort
tot de vijftigste
en voort
tot oneindig
anderewoorden.be 