Tag: chopin

SOEPEL

“Niks, ik kan geen piano spelen, soms denk ik dat ik het kan en dan bewegen mijn vingers, ze lijken jong en soepel en ze bewegen mee met de klanken van de watervallen van Chopin, ken je Chopin?”
“Ja, Jef, ik ken de naam maar zijn muziek ken ik niet.”
“Vooral piano. Meer weet ik niet. Misschien componeerde hij ook voor andere instrumenten maar als ik zijn naam hoor, dan denk ik ‘piano’ en ‘waterval’. Altijd.”
Jef neuriet, Nikki luistert.
“Nee, Jef, ik ken dat niet. Ben jij een muziekkenner dan?”
“Nee, Nikki, ik ken niks, ik weet niks, ik hoor alleen de watervallen in de muziek, en soms de rivieren.”

square three
ill: Marc Van Eenaeme, ‘Square three’.

WITTER DAN WIT


In die tijd was het vooral ‘Dash wast witter dan wit’ en de mensen stonden paf van zo veel kunnen; de televisie, het waspoeder, de rijzende  sterren op de dansvloer van de publiciteitspots.

Waspoeder en zeep en parfum en tefalpannen.

Elders en in een andere eeuw schreef Chopin een muziekstuk.

Als je wat schuift met de tijd en met een wereldkaart, dan vallen het ene en het andere helemaal samen – leg Chopins Berceuse maar naast Jan Thijs, en ja zij zitten allebei in veel geheugens, de piano van Chopin en de glimlach van Thijs.

Hoe wordt zijn naam geschreven?

In alweer een andere eeuw tokkelen we vrolijk op toetsenborden en zijn we, tokkelend, altijd gehaast, terwijl de zee rustig de zee blijft en de Berceuse de Berceuse.

Maar de zee blijft niet zee. De oceaan geen oceaan. De lucht geen lucht.

Als er een god zou bestaan, dan zou ik nu eens luid naar hem roepen en hem commanderen dat hij met Dash alle rommel moet wassen, witter dan wit.

Blijven: de borderbloemen. Zij zijn wit en klein en kunnen perfect dienen als grashalmen, we klampen ons er aan vast, we wiegen mee en we krijgen het uitzicht van de Normandische kust, gratis, voor niks, begot, behalve de overnachting en het eten natuurlijk, en de benzine en de péage.

normandy
Foto door mezelf. In de buurt van de vuurtoren.

fijn stof
Foto De Standaard.