Hij scrolt met de muis. Hij typt iets. Scrolt wat. Klikt. Klikt. Bekijkt een filmpje en glimlacht. Bekijkt enkele foto’s en klikt. Typt een woord of drie, aarzelt, typt. Scrolt.
Hij smeert drie boterhammen, eet, kijkt ondertussen naar het journaal, neemt zijn telefoon. Niets. Eet. Sportverslagen nu. Ze kennen Niels Albert nog. Anderlecht heeft verloren, ja, dat wist hij al. Hij ruimt de tafel af.
Hij kijkt wat televisie, loopt af en toe eens naar zijn computer, scrolt, kijkt, klikt, scrolt. Niet veel later gaat hij slapen. Hij kijkt nog even op zijn telefoon. Niets. O ja, toch wel, een lief berichtje van zijn dochter. Hij antwoordt met een smiley, zij stuurt hem drie rode hartjes terug. Voordat hij het licht uitdoet kijkt hij naar het hoofdkussen naast het zijne. Hij klemt de lippen opeen en fronst. Knipt het licht uit. Staart even in het donker. Draait zich op zijn zij en valt niet veel later in slaap.
Ontroerend…