Hij kon niks meer
zeggen
zijn keel zat dicht,
hij stuurde me
enkel
een lange reeks smileys,
1 van iedere soort tot en met de
rode.
Een week later zag ik hem
weer,
hij haalde de schouders op en
wees
met beide wijsvingers naar zijn
opeengeperste
lippen.
Hij schudde daarop zijn zakken
leeg en haalde nog eens de
schouders op. Hij
draaide
met de ogen alsof hij wou
zeggen
dat hij het
beu
was
maar plots veranderden zijn gezicht,
zijn ogen, zijn lippen en kreeg
ik
een geweldige glimlach
inclusief
twinkelingen en witte tanden.
Hij begon een vrolijk deuntje te
fluiten,
zwaaide juichend met beide handen
en danste de straat in –
weg.
anderewoorden.be 
Prachtig!