GELUKKIG

Er bestaat een app voor, de harmonicity-meter, en die meet dat de klanken zuiver, zuiverder zijn.

En leg die dan maar naast dat boek van Kandinsky, de gedichten.

Ondertussen gaat het gewone leven voort en de boeren bekijken de mosterdplanten en met hun tractoren

of het is de tijd van de koeien en de ganse familie – de boer en de boerin zelf maar ook hun dochters en hun bejaarde ouders – staan paraat, op zaterdag, zondag.

Het is echter ook een kwestie van de juiste kleuren en die kunnen vibreren, ja, en een mens gelukkig maken, ja, en dan kan hij een volgende app gebruiken, iets met de gezondheid van het hoofd, en misschien een nakende depressie.

‘Ach,’ zegt de boer, ‘maar mijn moeder en vader,’ en hij ziet zijn moeder daar staan, aan de ingang van de schuur, zij bewaakt de rust van de koeien

(‘De poort is gloednieuw, het hout is zo mooi, en deze nieuwe poort is veel beter geïsoleerd dan de oude,’ zegt hij.)

De oudste dochter kan een tractor herstellen, en als het moet zelfs de melkmachine, zegt hij.
De jongste dochter studeert voor landbouwingenieur, of zo, zegt hij.

En zo weet hij, bijvoorbeeld, dat er ook een app voor de melk bestaat, maar eerst gebruikt hij de harmonicity-meter, voor het geloei, voor de tijd en voor de

noodzaak.

De zoon zit met zijn neus in de boeken. Het ene gaat over kunst, iets met vormen en kleuren, er staat telkens een gedicht naast en hij wil wel een ets, zegt de zoon, en die meer dan twintig houtsneden, maar ze zijn vast onvindbaar of

veel te duur, zegt hij.

Het andere is een detective.

‘Dat mag, dat moet,’ zegt hij, ‘voor de verschillende geluiden, de kleuren, de paletten, de mensen, de levens,’ zegt hij en hij probeert de

harmonicity-meter.

‘Het is goed,’ zegt hij.