Anne zegt: ‘Het was een grapje.’
Ik antwoord dat ze beter wat paprika’s zou plukken, ze kleuren al rood, en de pepertjes zijn niet groen meer maar fleuren, in hun flitsende oranje, de hele achtertuin op.
‘Jaja,’ zegt ze, ‘maar morgen, weet je…’
Nee, ik wil het niet weten, ik vind haar grappen niet grappig en ik wil op haar uitnodiging tot een langer gesprek niet ingaan. Geef mij dan maar de tuintjes en de keukentjes, of de huisjes, of de kinderen en de honden.
Ik zeg dat ze ruiven.
‘Pardon?’ vraagt Anne.
‘Ze ruiven,’ herhaal ik.
‘Wat bedoel je?’ vraagt ze.
‘Je zou beter de paprika’s en de pepertjes,’ antwoord ik.
‘Jaja,’ zegt ze. ‘Maar misschien word ik burgemeester,’ zegt ze.
‘De rode paprika’s zijn wat zoeter maar de groene zijn ook lekker,’ zeg ik.
‘Jaja,’ zegt ze. ‘Een echte burgemeester, jaja.’
Ik zie dat ze wegdroomt. Ik haal zelf de paprika’s en de pepertjes.
anderewoorden.be 