Op mijn eerste dag kreeg ik al onder mijn voeten. De ploegbaas zei dat ik die paletten verkeerd had gestapeld, maar in plaats van dat rustig te zeggen en het systeem uit te leggen, kafferde hij me uit.
“Dan is het simpel,” vond ik en ik liet de volgende pallet gewoon vallen. De dozen die er op stonden scheurden open en ik zag de gekleurde verpakkingen. Geel, rood, blauw, oranje, het was super om te zien. Ik liet de pallet en de brokken liggen waar ze lagen, stapte uit mijn heftruck en ging naar huis.
Hier zit ik toch even naar te kijken, geïntrigeerd…
dank je Paul.
Annick is een reeks, ze komt nog een paar keer terug.
Veel groeten!