TIJD 3

Hij vond de ingang, hij vond de ingang niet, hij vond de ingang, hij vond de ingang niet.
“De piramide, het huis en de tijd, zij spelen met mijn voeten,” dacht de man.
Hij nestelde zich terug in de sofa, bleef een half uur (was het een half uur?) zitten en liep nog eens naar de piramide. Daar! Hij zag de ingang! De ingang bleef! Maar net toen de man de ingang wou verkennen – een piramide is niet zo maar het eerste het beste bouwwerk, en de man was zowel benieuwd als voorzichtig – verdween de hele piramide.
In de plaats verscheen er een glazen koker, links gevuld met water, rechts gevuld met aloë veras en een zeldzame cactus.
“Hoe kan dit?” vroeg de man zich af.
“Koker links, koker rechts, geen tussenschotten en toch blijft het water links en blijven de planten rechts? En waar is mijn piramide? Wat is dit? Wat doet tijd?”
Hij liep een paar keer rond de koker en bekeek beurtelings de vissen (inderdaad, er waren vissen, goudvissen in alle formaten) en de aloë veras. Een paar ronden later groeiden er lange scheuten met bloemen in de aloë veras.
Nog een ronde later was de koker verdwenen en stond er een schildersezel met een schilderij van Mondriaan. Een blauwe boom. De man volgde de takken van de boom, de schildersezel verdween, de boom werd echt en de man zat neer, leunend tegen de blauwe stam.