Vooral de voordeur was hem opgevallen. Ze was blauw, felblauw zoals je dat vooral in het Zuiden van Frankrijk kunt zien.
“Het is inderdaad een mooie deur, maar waartoe dient ze, want ik ben hier blijkbaar helemaal alleen,” dacht hij.
Of hoorde hij daar iemand kloppen?
De man maakte de felblauwe deur snel open.
Maar er was niemand.
De man stapte even naar buiten en keek rond. Nee, niemand.
Was hij nu teleurgesteld? Hij fronste, ging terug naar binnen en sloot bedachtzaam de deur. Had hij gezelschap gewild? Hij was alleen in het huis, vond hij dat vervelend?
Hij joeg de gedachten weg. Het was hier warm en knus, en de man nestelde zich in de voor hem nieuwe sofa in het voor hem nieuwe huis van tijd. Plots zag hij een piramide. Stond die er daarstraks ook al? Dat zou hij toch wel gezien hebben, zeker? Maar wacht eens, een piramide? In een huis? Zelfs al was dit een huis van tijd? De man stond op uit de sofa en liep naar de piramide. Waar was de ingang?
anderewoorden.be 