Ze zei dat ze het niet wist. Ook niet waarom het twee keer gebeurde. De omstandigheden waren totaal verschillend, maar toch was het twee keer hetzelfde. Haar hals. Dat was het duidelijkste. De zachtheid. Van het vervolg wist ze niks meer. Was er wel een vervolg geweest? Ze probeerde het te achterhalen maar hoe hard ze ook haar best deed, haar geheugen weigerde mee te werken. Wat was het, waarom, en wat betekende het? Ze zuchtte, herhaalde dat ze het echt niet wist, zei dat ze er niet meer wou aan denken en dat ze zich op haar werk moest concentreren, dat de directeur van de afdeling in Luxemburg haar iets belangrijks had opgedragen en dat ze dat tegen het eind van de middag wou afwerken.
anderewoorden.be 