(Een cirkel in de titel! lol!)
Zij zegden dat het broos was maar ik deed alsof ik dat niet hoorde en ik nam een sloophamer.
Baf! Bang! Duizenden stukjes!
Zij werden woedend, gilden, spuwden zelfs vuur.
‘Gene paniek,’ zei ik.
Zij luisterden niet, bleven gillen en vuurspuwen, schoten vlammen van tien meter lang.
‘Gene paniek,’ herhaalde ik.
Ik nam de sloophamer terug vast en zag dat zij een paar passen terugzetten. Het vuurspuwen en gillen stopte en zij bleven afwachtend staan.
Ik klopte met de sloophamer op enkele van de stukjes en wonder, o wonder, alle splinters en schilfers sprongen op en vormden snel weer hun oorspronkelijke geheel.
‘Zie je wel?’ vroeg ik.
De vuurspuwers bleven nog een minuut of wat onbeweeglijk staan. De verwondering stond in hun ogen te lezen en ik herhaalde mijn ‘Zie je wel?’. Zij bleven rustig, bogen het hoofd en dropen onhoorbaar af.
