En die handen. Houthakkershanden, had hij. Hij was een echte. Een buitenmens. Ik zie hem nog uit het bos komen, robuust, robuuster dan het bos, en dan bleef hij staan en keek hij nog eens om.
‘De bomen,’ zou hij wat later zeggen, zonder meer, enkel ‘De bomen’.
Tag: elise
ELISE (1 van 4)
Ik word tachtig, maar ik weet het allemaal nog heel goed. Hij. Hem. Wij.
We waren elkaars grootste liefde. Ik voel hem nog altijd, hier, in mijn hals, zijn lippen. En zijn handen. Zacht en strelend. Minnend, verkennend, altijd opnieuw.
‘Jij blijft eeuwig nieuw, Ik vind altijd nieuwe poriën,’ zei hij. ‘Ze zijn van jou, ze zijn van mij,’ zei hij. En hij minde en verkende en streelde en vond en mocht en hij minde, beminde, opnieuw en opnieuw en opnieuw.
anderewoorden.be 