en dan is het vreemd want ik kom werken maar ik moet geen dozen en dozen en dozen uit de nachtbox halen het is immers kerstvakantie, ze zijn gesloten dus ik moet niks inboeken en ik moet niks uitpakken en sorteren en etiketten en klaarleggen en zien of er niks ontbreekt en dan weer een mail sturen en dat dan weer bewaren en opvolgen en misschien nog eens een mail sturen etc etc
in de plaats is er (even, heel even) tijd voor vijf minuten leegte, goede, rustige, stille leegte en daardoor ook tijd voor dit en dan weer voort want hier liggen tientallen, honderden notities her en der verspreid en moet ik die sorteren en soms zijn ze dubbel en goh ja ook nog dat en dat en dat en dat
oké, dus, dimmen, mevrouw verlinden, doe het wat rustiger aan of die sterke zelfs ijzersterke ruggengraat zal het begeven, doe even je ogen dicht en adem, adem, maak dan een minikleine basislijst en begin daaraan, verstop al het andere of doe minstens alsof je het niet gezien hebt of noteer het toch nog maar eens want je zou het kunnen vergeten nietwaar en moffel het weg, in je mouw, in je handtas of onder die andere stapel
(tja, waar zijn de dialogen en de vogeldialogen? waar zijn jef, nikki, de vogels, de kleuren, de polyptiek, neo, het licht, waar is foussignargues, zelfs, gloria, zelfs?)
anderewoorden.be 
En mijnheer macharis? En ef?
(Ze zijn er! ze zijn er! ze zijn er!)
ja, ze zijn er. Ze staan er. (‘ef’ 🙂 )