Dan wou hij iets doen met een olifant.
‘Die olifant is van mij, van mij, van mij,’ zei hij.
De logge linker voorpoot moest schuin naar boven, bijna verticaal. De slurf moest gerekt worden en naar rechtsachter wijzen.
Zodra dat plaatje compleet was, begon hij lange stroken van de olifantehuid te schrapen. Eén strook centraal van de kop, vijf andere willekeurig van de rest van het lichaam.
Hij overwoog om de staart in een knoop te leggen maar liet hem toch gewoon hangen.
‘Deze olifant zal mij beroemd, beroemd, beroemd maken,’ wist hij.
Foto’s werden gedeeld, het internet ontplofte, er was een wachtlijst voor de interviews.
‘Het is met een grote K,’ werd gezegd en geschreven en de olifantentoestand bleef gedurende maanden een hot item.
Een jaar later nam hij een niet eens moeilijke beslissing en verkocht hij de olifant per opbod.
anderewoorden.be 