Er moest op gedronken worden, champagne! Vul de glazen! Want de firma had nog nooit eerder zo veel stuks verkocht, duizenden, duizenden, en dat was een absoluut record.
Absoluut.
En de firma bedankte iedereen, van de marketingmanager tot de laagste bediende, en ze zei dat het dankzij de fantastische inzet van iedere echt iedere individuele werknemer was dat ze zulke verkoop hadden gerealiseerd, met veel dank!
Met veel dank!
En echt dit was ongezien en de firma zou een groot feest organiseren, een ganse dag ergens op een domein, met culinaire hoogstandjes, al heel binnenkort.
Echt ongezien!
En de week erna kregen ze een datum en een locatie voor dat grote feest maar ze kregen ook de vooruitzichten en de nieuwe te realiseren quota voor het volgende semester en ze moesten en zouden een extra verkoop van minstens twintig procent halen, want het marktaandeel zus en de prognoses zo en daarbij, de concurrentie zou steken laten vallen en die twintig procent zouden ze erg makkelijk
Erg makkelijk, en zo voort.
En de firma rekende op iedereen, van de marketingmanager tot en met de laagste bediende maar ze twijfelde er niet aan dat het zou lukken want iedereen zou wel en zou wel
Tot en met.
En zo voort.
En de laagste bediende stapte op want hij zei dat hij dit allemaal al eens gezien had, de verkopen en de quota en de druk en de stress en pfff, zei hij, zelfs beursnoteringen maar ook vijandige overnames zei hij, en dat hij het niet, niet, niet meer, zei hij.
En de firma vond een nieuwe bediende en nog een want ze moesten extra personeel voor de goede cijfers, zei zij.
Want het moest, zei zij.
En zo voort.