HET IS

Het is dat ze straks door de gangen schuifelen.
Het is dat ze straks vragen hoe groot en hoe klein en hoe duur en hoe zwaar of hoe groen. Of hoe snel en de cc’s en de PK’s en het verbruik. En of er een poster of een draagtas of zelfs een handtekening. En hier en daar zal het kwijl
En ze zullen opeengeduwd worden en wachten en drummen en op de tippen van hun tenen, om te kijken. De lange gangen met hier en daar een hotdog, wil je? Of liever even naar buiten, door de metalen deuren? Of naar de passerelle? Of wil je een sandwich? En Oh we moeten nog langs de moto’s, en de rode en groene en zwarte en blauwe en wauw en kijk daar en nu is het mijn beurt
En goh en de verdelers of zijn het verkopers en ik zal het eens vragen en misschien krijgen we iets te drinken maar ik wil ook een draagtas.
En het is dat ze straks in en uit en in en uit en of dat mag ja natuurlijk en of de passagier en de kofferruimte. Of dat ze op en af en op en af en de kleine nog eens op de foto.
En kijk daar is een beroemdheid.
En goh alles is integreerbaar en plooibaar en groeibaar en kleurbaar of vanalles.
En goh en wauw heb je die grootste en kleinste en duurste en snelste gezien, maar de euro’s.
.
Mark is te vroeg. Hij wist het niet, zegt hij, want het is veranderd. De wachter aan een van de ingangen zegt, dat hij hem echt nog niet kan binnenlaten. ‘Maar al die andere mensen dan?’ vraagt Mark.
‘Die hebben een exposantenkaart, meneer, met een speciale barcode en met een foto,’ antwoordt de wachter.
‘Maar het is nog meer dan een uur, kan ik echt niet?’ vraagt Mark.
‘Nee meneer, dat kan niet,’ zegt de wachter. Maar u kunt op de Romeinsesteenweg, daar is een groot benzinestation, of er is ook een hotel en daar kunt u een ontbijt, meneer, excuseer, nu moet ik die andere mensen,’ zegt de wachter.
‘Tja, dan zal ik maar,’ denkt Mark, en koffie en een broodje en een krant en het wachten valt mee en even later kan het, en zal hij de ganse dag, tot ’s avonds.