Geen foto’s?
Nee.
Waarom niet?
Ik wil het moment niet vangen.
Huh?
Ik wil het moment niet vangen, zeg ik. Ik wil het moment eeuwig laten duren en als ik een foto maak, dan vang ik het. En ik wil beter kunnen kijken. Het moet me overrompelen en dat kan niet als ik dat rechthoekige kadertje gebruik.
Meen je dat?
Ja.
Geen foto’s dan?
Nee.
’t ja, als men mij een beetje kent, zal ik hier moeilijk een ‘Like’ aan kunnen geven, wel aan jou schrijfkunst, maar niet aan de inhoud van jouw tekst 😉 Ik weet wel, maar de overrompeling van het ogenblik vervaagt in de toekomst en kun je ook niet delen met afwezigen. De overrompeling zal vlug afnemen, maar de in-druk zal bewaard blijven op een foto, vooral bij hen die het willen zien. Foto’s krijgen ook bijna nooit meer dan een ‘ogenblik’, zelden worden ze ‘gelezen’ want dit is ook een kunst op zich.
Ik ben een fotoarchief uit China 1933 aan het restaureren en ieder negatief dat een foto wordt slaat mij in een totale bewondering, verwondering, overrompeling en die zitten allemaal in het vierkantje van het zwarte negatiefrandje, het kan dus ook omgekeerd…
dankjewel, Manu. Ik begrijp het. Ik begrijp ook het willen vangen van het moment en het zo beter/langer en zelfs mooier te (willen) maken. Of om het zo eeuwig te (willen) laten duren. En ik bewonder de kunst.
Ik bewonder ook jouw geduld met dit immense restauratiewerk. Ik zou het niet kunnen. Veel plezier en verwondering wens ik jou nog!