“In dat ene magazijn? Ze hebben er nu ook de drie andere vrouwen ontslagen. Nu werken er alleen nog mannen. Zelfs die ene vent die vanalles pikt en die zich in een hoekje wegsteekt om pralines te eten, zelfs die mocht blijven. Maar de vrouwen moesten weg, zei de baas en ze mochten de volgende dag al niet meer komen. Ze waren niet slaafs genoeg, hahaha. Ja man. Ja, het is erg natuurlijk. Heel erg. Martina heeft pas gebouwd en ze hebben een kindje. Ze huilde. Martina is een erge lieve. Dat heb je met die dagcontracten. Van de ene dag op de andere, baf, zo maar, omdat de baas de baas is en niet kan hebben dat iemand hem iets antwoordt. Mensen zijn daar net vuilniszakken. Wacht maar.”