Jef zegt:
“Nikki, we waren vijftien. Zo jong nog. Ze was erg mooi.
Ik heb haar huid een paar keer mogen aanraken, dat was nieuw voor mij, alles werd nieuw, de wereld veranderde naar een wereld waar veel meer knalgroen en zachtwit in voorkwamen.
Ik voelde ik voelde een waterval, denk ik. Een waterval van gevoelens, en die duurde enkele dagen.
Haar huid, Nikki, ze was zo zacht.
Ik liet me meeslepen door haar, door haar ogen, door de zachte welvingen onder haar blouse.
Ik raakte haar dij aan, haar linkerdij, door de stof van haar jurk, ik had nooit eerder een dij aangeraakt, ik geloof dat ik nooit meer zo verliefd geweest ben, zo hunkerend naar meer maar we hielden afstand.
We namen afscheid. Een paar aanrakingen, dat was alles. Ik zag haar niet meer terug.
Lisa, heette ze. Lisa.”
anderewoorden.be 