Dag mijnheer Macharis,
Nee, ik heb het nog niet besteld. Het is niet dringend. Maar ik zal het niet vergeten. Ik heb me trouwens vergist van titel. Mijn wangen kleurden knalrood van schaamte! Ik bedoelde namelijk ‘Drie Vertellingen’ en niet ‘L’Education Sentimentale’. Dat laatste boek heb ik niet eens gelezen! Was mijn geheugen het noorden kwijt?
Die stapel van tien boeken is niet letterlijk hé mijnheer Macharis! Het kunnen er acht zijn, maar ook vijftien of twintig. Veel meer zullen het er nooit worden. Al mijn andere boeken zal ik weggeven!
Een leesclub, schrijft u? Maar dat zei u vorige keer toch ook al! Waarom probeert u me naar een leesclub te sturen? En wat moet ik doen in een leesclub? Luisteren, naar een analyse? Of wordt er voorgelezen? Worden er commentaren gegeven? Maar ik wil de commentaren van anderen niet horen! Of ik Kafka lees of niet wil ik zelf kiezen en wat Kafka bij me oproept is mijn zaak. Of Borges. Of Vonnegut. Of Lieze Spit. Of is het Lise? Is de spelling van een naam belangrijk? Is het belangrijk om een boek met iemand anders te bespreken? Ik las het boek van Spit trouwens nog niet. Zou dat op de lijst van de leesclub staan? Of lezen zij Joyce? Hahaha. Ja, naar een bespreking van het werk van Joyce zou ik wel eens willen luisteren. Ik zou me er zelfs op verheugen. De Bespreking Van Het Werk Van James Joyce Door Ons Oudste Lid De Heer Jambers, In Het Zakelijke Leven Gewaardeerd Marketing Director Van Het Bedrijf ‘XX Marktleider’.
Nee, dank u. Ik lees wie en wat ik wil.
Maar ik heb niet veel tijd om te lezen. Eerst die verdomde tabellen. Cijfers links, cijfers rechts, cijfers overal en ik moet die in goede banen leiden. In feite is het: Lijden. Iedere dag lijden onder de verse aanvoer! Iedere dag Kafka!
Iets anders.
Weet u, ik heb bezoek. Dit bezoek verrast me sinds vorige week iedere dag. Het is de kater van de buurvrouw en hij glipt door het open slaapkamerraam naar binnen. Het is een mooie, goudzwart gestreepte kater. En ik hou niet van katten, maar hij is goed gezelschap. Hij legt zich netjes op de mat, tegen de verwarming, en houdt me in de gaten. Omstreeks vier uur verdwijnt hij via dezelfde weg, terug naar de buurvrouw.
Hartelijke groeten!
E.
Nummer 4 van 66 brieven
afb: still uit The Trial van Orson Welles (herh.)
anderewoorden.be 