TWEE KEER ROND DE EIK, MINSTENS

Ik neem een blad papier (A3, 90 gram) en ik teken een kleine rubberboot (zwart, 4 meter, 75PK YAMAHA).
Ik zet me in de boot.
De boot mag kiezen.
Via de Grote Molenbeek vaart hij naar de Rupel en zo naar de Schelde.
Hij vraagt of ik in Sint-Amands even wil uitstappen om de dichter te groeten.
Ik zeg ‘Nee’.
Hij draait een paar rondjes.
De mensen op de kade bekijken ons. Kinderen wijzen en wuiven. Ik zou kunnen uitstappen om op een van de terrassen een kop koffie te drinken maar ik blijf zitten.
De rubberboot draait nog een rondje.

Ik neem mijn blad papier en teken drie bomen naast de rubberboot (een notelaar, een linde, een eik).
De boot en de bomen vragen wat ik van plan ben.
‘Helemaal niets, tenzij, tja, toch, misschien, je weet maar nooit, een hangmat,’ zeg ik.

Ik teken geen hangmat.
‘Wat dan wel?’ vragen de rubberboot en de bomen.

Ik slaak een diepe zucht.
Ik neem mijn blad, gom de bomen uit, teken ze opnieuw maar nu veel verder uit elkaar.
Tegen de rubberboot zeg ik om nog eens rond de bomen te varen.
‘Is dat alles?’ vraagt de boot.
‘O ja, dat is alles, het is meer dan voldoende,’ zeg ik.