Onmens! Dat zijn jouw zaken niet! Ik had het tegen de kleine Annika! Jaja, ik weet dat ze ondertussen bijna dertig is, maar ik had het tegen haar, als kind, toen ze een jaar of tien was.
En o ja, ik weet het, nu, meer dan twintig jaar later is ze een mooie jonge vrouw met lange hoogblonde haren en met een lief en open gezicht van waaruit die grote, groene ogen je doordringend aankijken. Ze is een bijzondere verschijning en ik denk dat ze veel van haar patiënten het hart en hoofd op hol brengt.
Maar daar staat ze zelf niet bij stil. Ze doet consequent haar job, gaat naar de volgende kamer, naar de volgende patiënt. Altijd vriendelijk, altijd rustig, altijd efficiënt. Tegen deze Annika, haar jonge, even mooie en toen nog erg speelse versie, had ik het. Nee, wat ik vertelde doet er niet toe. En jij, jij bent een donkere, zwarte ziel. Meer woorden wil ik er niet aan vuil maken.