WHOEF

En dan, na dagen, weken, maanden, (jaren?) van alles continu veel te hectisch: de warmte van de boeken, plots, als een mokerslag (maar dan een happy one), de blik op de stapels, de rijen, de warmte van deze lieve rommel, de notities, de blocnotes, de potloden, de pennen, hier en daar nog wat notities – 
Alles zowel hier in het echt als in mijn hoofd, hoe warm kan een mens het hebben? 
En dan wil Word niet openen, Evernote vraagt ook een eeuwigheid, dan toch maar papier en potlood, ha nee, Word, nee, nog niet open, toch niet.
Het komt door P.D. James (ik respecteer de spatie en de punten, natuurlijk), ik weet niet waar ik die naam haalde, de titels, ik weet ook niet of ik dit wel graag zal lezen, na Vonnegut (‘Slachthuis vijf’, absoluut mijn top vijf, ik zal dit blijven herlezen) en Llosa (‘De stad en de honden’, toch ook een mokerslag, zal ik hem blijven lezen?) maar nu, nog voordat ik echt in James’ ‘Het moordkabinet’ begin, nog geen letter gelezen!, de opdracht ‘Voor mijn twee schoonzoons’ en 
Het heden en het verleden
Zijn beide misschien aanwezig in de toekomst
En de toekomst ligt besloten in het verleden.
T.S. Eliot, ‘Burnt Norton’
(haha, is er een link met ‘Slachthuis vijf’?)
WHOEF
Dus, ik wou het over de warmte hebben, de boeken slaan met warmte, haha, ja, dus sta me toch maar eens toe om hier aan name-dropping te doen (James, Vonnegut, Llosa, Eliot) om de warmte van de boeken mee te geven, kan ik het deze (nu!) drie minuten lang uitroepen? Zou de wereld mij horen?