DE VREEMDE
Zij noemen hem ‘vreemd’ omdat zij hem niet verstaan, zelfs niet als hij ar-ti-cu-leert.
Nochtans, zijn a’s zijn a’s en zijn b’s zijn b’s en zijn woorden zijn identiek aan de woorden in hun woordenboek.
Maar ze verstaan hem niet, neenee en ze zeggen tegen hun kinderen dat ze uit zijn buurt moeten blijven omdat zijn huidskleur, of omdat het uitzicht van zijn woning, of omdat zijn auto of zijn kleren of de lengte van zijn haren, of, of.
Op een dag dachten zij dat hij toch op henzelf begon te lijken, omdat hij een grijs pak droeg, en op een andere keer een blauw
maar het waren slechts kleine punten van overeenkomst, en al bij al bleken die overeenkomsten niet te kloppen.
Misschien had de vreemde zich, voor die twee gelegenheden, willen voordoen als een van de anderen? Of was het een stunt, een carnavalsgrap?
Daarna was hij zoals tevoren zichzelf en wezen dezelfden hem met de vinger, en zegden zij tegen hun kinderen dat ze hem moesten mijden, want dat zijn taal, of zijn kleren, of de lengte van zijn haren of van zijn baard of van om het even wat niet paste, niet goed was, niet juist was, niet geschikt was, of zoiets.
anderewoorden.be 