er was eens een meiske en ze had een groene sjaal en ze liep over het voetpad en af en toe hinkelde ze.
er was eens een meiske en ze was te laat.
de juffrouw vroeg waarom en het meiske zei dat ze het niet wist, er was iets geweest, thuis of onderweg, nee, ze wist het niet meer.
de juf zei dat ze loog.
het meiske had geen zin in wellesnietes en klemde haar tanden opeen.
de juf zei nog eens dat ze loog.
het meiske klemde de tanden.
enz.
de juf wist niet wat ze met het zwijgende meiske moest aanvangen en riep de directeur. de directeur zei dat hij dat gevalleke eens rap zou oplossen. Hij nam het meiske bij de arm en troonde haar mee naar het secretariaatskantoor.
de secretaresse mocht blijven maar moest een cola halen.
de doos kleenex werd bij het meiske gezet.
de directeur stelde enkele vragen, maar het meiske herhaalde dat ze het niet wist, er was iets geweest, thuis of onderweg, ze wist het niet meer.
de directeur keek in een van zijn dikke boeken maar het boek wist het ook niet.
‘tja,’ zei de directeur, en dat ze haar glas moest leegdrinken.
hij trommelde met zijn vingers, wachtte en trommelde en stond recht.
het meiske nam een kleenex en veegde haar mond af.
de directeur hield de deur open, de secretaresse zette het glas weg, het was immers halfvier voorbij en ze moest de boodschappen
het meiske was weg, de directeur keek nog eens in een van zijn boeken.
Song ‘She’s Given Up Talking’ van Paul McCartney gekregen van Patrick Roefflaer. Bloglink: http://peerke3.wordpress.com/
En wat moest de secretaresse met de boodschappen?
nog halen hé Paul, en proberen om vijf uur thuis te zijn, want haar zoon van veertien
🙂