Tag: francine

Lichtjes in haar ogen. Ik kon bijna niet geloven dat dat onnozele flesje Fanta zo’n voltreffer was. Ze wees indringend met haar vinger naar de dop.

‘Bah, die lange vieze nagel,’ dacht ik. Uit haar keel kwamen onverstaanbare klanken.
‘Aha, je wilt dat ik het voor je opendraai?’

Ze knikte. Ik gaf een draai aan de dop, haar glimlach werd groter. Ik zei dat ze moest wachten, keek rond, vond een vies glas, spoelde het om in de oude gootsteen.
‘Bah, zo vies,’ dacht ik weer – en vulde het glas half met gele Fanta. Ze griste het uit mijn handen en dronk het in een teug leeg.

‘Nu eerst eten,’ zei ik.
‘Ja, ja,’ knikte ze.

Terwijl ik een met folie afgedekt bord uit mijn mand haalde volgde ze nauwgezet iedere beweging die ik maakte. Ze stond bliksemsnel op, nam een vork en knelde die in haar vuist. Ik zette het bord op de tafel en keek toe hoe ze de vork in een eerste gehaktbal prikte en die in zijn geheel in haar mond stak. Als ze zich nu maar niet verslikte! Ik zette het flesje Fanta vlakbij en schroefde de dop er half op.

‘Zal dat lukken?’ vroeg ik.

Met de mond vol liet ze een bevestigend keelgeluid horen. Ik liet haar eten en ging naar buiten. Op de koer keek ik nog eens om en vroeg me af wie de graffiti van de muur en van het rolluik zou halen.

Op het oude rolluik van de kleine garage vlak bij haar voordeur stond het, in dikke, zwarte letters.

‘HEKS’.

Ze zag de letters en probeerde het woord te ontcijferen en te spellen maar ze kon er niks van maken, het was te lang geleden dat ze had leren lezen en ze was vergeten hoe het moest. Ze haalde de schouders op. Ze hield een zakje met wat afval in haar handen, draaide zich om en liep ermee naar de beek.

Toen ze terug naar binnen wou, versperden drie jongeren haar de weg.

Ze herkende hen en ze gromde.

‘Stomme heks, dikke trut,’ riep de ene.

‘Heb je je gewassen in de beek?’ riep de andere.

De derde stond er wat onnozel bij maar toen ze hem passeerde liet hij haar struikelen. Ze krabbelde recht, stak haar vuist op en gromde weer. De jongeren lachten luid en liepen door, richting de school in het centrum van het dorp, waar de leerkrachten hen goede manieren zouden leren.

Francine wreef over haar knieën, bekeek de schade, strekte been links, been rechts, stak haar vuist nog eens in de richting van de jeugd en ging naar binnen.