VAALGROEN

[2 cm groot. Kaal. Vaalgroen met drie ogen. Geen neus, geen oren, enkel minuscule gaten, afgeschermd door bijzonder fijndraderig weefwerk. Drie handen, twee benen. Hoge en iele stem.]

‘Ik dacht echt dat het hier op jullie aarde beter zou zijn dan op onze planeet. Maar ik heb me vergist. Het is hier net hetzelfde. Gelijkaardig gedrag. Arm, rijk, machtig, onderdanig, extreem links zowel als rechts, ego’s, racisten, dieven, agressievelingen, pedofielen, moordenaars, manipulatoren, bedreigers en bedriegers. En iedereen is erg gefocust op rijkdom en geld en is té nieuwsgezind en té kooplustig. Jullie kunnen het je, net zoals wij, niet laten om heel de tijd alle soorten bezittingen en goederen te verzamelen. Auto’s, huizen, en alles wat erbij en in hoort. Zelfs kinderspeelgoed; het kan nooit genoeg zijn.

En op aarde bots ik ook dagelijks op jullie Kafka. Overal. Jullie zijn meesters in allerlei administratieve rompslomp. Meer bedreven dan wij. Stapels en stapels documenten en paperassen, in te vullen formulieren, online of niet. Wat dat betreft zijn jullie de recordhouders van het heelal.

Gisteren besloot ik om naar een volgende planeet te reizen. Ik was al begonnen aan het onderhoud van mijn Eenzitter maar vanochtend kwam er onverwacht bezoek van een van mijn oude familieleden. Hij deed recent drie andere planeten aan, en het is overal hetzelfde. Identieke chaos en rompslomp. Machtsmisbruik. Banditisme. Terrorisme. Onenigheden, ruzies, discussies op alle niveaus. Iedereen wil altijd en overal gelijk hebben. Op twee van de drie andere planeten waren er stakingen van zowel het openbaar vervoer als van de vuilnisophalers. En erger, verschillende oorlogen, verschillende klimaatrampen. Net zoals hier. Ik vermoed dan ook dat de zoektocht naar een andere en betere planeet niet makkelijk zal zijn. Ik bereid me voor op een lange wachttijd en op een slopende reis. Misschien wordt het een eeuwige en zinloze zoektocht naar ander en beter.’

KAFKA OP EEN BEEN

Hun administrator is vertrokken en de printer print onleesbaar.
De in te vullen vakken (53, 68, 72, 108, 116, 137, 171) zijn zwart en onbruikbaar.
Papier wordt enkel nog per tien riemen verkocht.
Witte verf krijgt een schrijfwaarde.
Dollars worden ponden en dan weer euro’s en dan weer kronen, die plots Australisch worden.
Potloden spuwen gif en dat gif is donkerrood en onuitwisbaar.
Tabellen zijn, zowel in de lengte als in de breedte, oneindige labyrinten.
Kafka draait zich straks om in zijn graf, maar eerst doet hij vergeefse pogingen om op een enkel been te lopen. Een rolstoel is geen optie.
Hij verscheurt duizenden riemen, zucht gelaten en haalt de schouders op.
‘De hortensia’s staan vol bloemen en ze krijgen voldoende schaduw,’ zegt hij.