Ons hoogseizoen duurt lang.
Het begon erg vroeg en het zal ook dit jaar weer lang duren.
Maanden en maanden, tot over de nok gevuld met jonge en oudere mannen – vrouwen blijven in de minderheid in onze sector.
Velen komen binnen, geven de sleutel van hun moto af, maken nog een bijkomende opmerking, vragen of ik iets laat weten als hun tweewieler klaar is.
Velen blijven eenvoudig zakelijk, anderen zeggen ‘Schatje’ of ‘Suske’ of zeggen ‘Ge ziet er moe uit’ of ‘Ge ziet er goed uit’.
Velen komen binnen, kijken even rond of wachten hun beurt af, zeggen dan ‘Ik kom een moto bestellen.’
Onze moto’s zijn broodjes.
Soms zijn er korte gesprekken. Dagelijks. Over hun moto, over alles in de levens, of in de gemeente, of in ons land of in onze wereld. Zin en onzin. Grote en kleine gelukken en ongelukken.
Soms zijn de klanten vrouwen. Jong, maar ook minder jong. En zoals bij de mannen: alle pluimages.
Volgens mij zijn onze klanten stuk voor stuk goede mensen. Ze zijn vriendelijk. Ze komen binnen met een glimlach.
Het is hard werken. Het is ervoor zorgen dat alles in de juiste banen blijft lopen en dat iedere klant en iedere moto correct bejegend en behandeld wordt.
Het is me een eer en een genoegen.