IK KRAB EENS AAN MIJN ELLEBOOG
IK WRIJF ME IN DE OGEN
HAAL DIEP ADEM, DENK IK
IN
UIT
IN
UIT
IN
UIT
HET DOET ZEER, BLIJF IK DENKEN
DIT IS EEN WONDE TER HOOGTE VAN MIJN HART EN DIE IS ZO GROOT ALS EEN WALNOOT,
ROEP IK
HUIL IK
NIEMAND HOORT ME
IK ZOEK IETS MOOIS
IK KIJK EN IK LUISTER
EN ZIE HET WIEGEN VAN DE BOMEN
DIE ENE BOOM – DIE IN HET MIDDEN, HIJ IS WAT GROENER DAN DE ANDERE –
ZEGT DAT HIJ KAN BUIGEN, BUIGEN, MAAR NIET BARSTEN
IK HEB STERKE VEZELS, ZEGT HIJ
EN IK HEB WONDEN EN GATEN VEEL GROTER DAN WALNOTEN.
MEE MET DE WIND, MEE MET DE STORMGOLVEN
IK WIEG EN BEWEEG EN MORGEN SCHIJNT DE ZON
OF OVERMORGEN.
ANDEREWOORDEN 