Het leven zou vederlicht moeten zijn.
Helaas, enkele zwaargewichten beslisten, beslissen
om met hun breder dan brede schouders en
met hun groter dan grote kragen
te veel GEWICHT in de schaal te leggen
en de schaal
BRAK, BREEKT
want werd, wordt met
BOMMEN
geladen
en met GEWEREN
en zo voort, voort.
Zo werd en wordt het leven aanzienlijk minder
vederlicht
en zagen en zien we te veel
TRANEN
en mensen die andere mensen moeten missen
EEUWIG
en die geen huis meer
of geen dorp
of geen stad
of geen water en voedsel en kleding
zelfs geen teenslippers
zelfs geen ledematen
…
Ja, het leven zou
VEDERLICHT
moeten, moeten
maar sommigen groten der aarde
gooiden en gooien tonnen
KASSEISTENEN – lukraak, alsof het niks is –
en die kasseistenen hebben LONTEN
of die groten der aarde
goten of gieten
GLOEIENDheet
LOOD
op wat vederlicht was
of had kunnen
…
‘HELAAS’ zegden en zeggen die groten
‘HELAAS en HELAAS,’
‘Vederlicht kan niet, ik zal en ik wil het niet toelaten,’ zegden ze, zeggen ze
En ze knoopten en knopen hun das
En stonden en staan zelfzeker voor de spiegel en voor ’s werelds cameraploegen
En rechten en breden nog steeds en hoe langer hoe meer
en hoe liever en overtuigder
de schouders
en zo voort, voort
…
(sic, sic en sic)
Illustratie: Heidi S. Met dank.
ANDEREWOORDEN 