CARVER

Hij zei Ik lees Carver want daar kan ik een en ander van jou in herkennen.
Zij zei Maar ik heb je de eerste Carver cadeau gedaan net omdat jij jezelf in die verhalen zou herkennen.
Hij zei Maar ik zie jou.
Zij zei Maar ik zie jou.
Hij zei Net zoals in dat bruinbeige boek ging jij ook ergens in een wildvreemd huis iets leveren en je ging op de sofa zitten en je dronk gezellig een kopje koffie met die man en zo voort, vooral En zo voort.
Zij zei En jij drinkt tot je erbij neervalt en je bent te koppig en je hebt al jarenlang ruzie met de buurman.
Hij zei Ja en jij doet alsof ik er niet ben.
Zij zei En jij hebt onze meubels vorige maand allemaal buitengezet en je verkocht onze mooie tafel voor tien euro!
Hij zei Het was jouw tafel!
Zij zei En nu zitten we zonder! Nu moeten we eten met ons bord op schoot! Het bestek klettert iedere dag op de grond. En jouw broeken zitten vol vetvlekken.
Hij zei Ja en over jouw stokstijve sokken zullen we maar zwijgen? En over de groezelige lakens?
Zij zei Zullen we het zo spelen? Wat lelijker? Zal ik ook
Hij Genoeg. Ik kruip terug in mijn Carver.
Zij Ik scheur hem in stukken.
Hij Ik heb hem van jou gekregen.
Zij Ja daar heb ik dik spijt van ik scheur hem straks echt in stukken en die andere twee ook.
Hij Ik sla je ermee op het hoofd.
Zij Dan bel ik de politie.
Hij Dan zal ik jouw persoonlijke vieze boekje eens helemaal opendoen.
Zij Bel dan ook maar dadelijk de ambulance.
Hij En zo voort. Trut. Ik zoek mijn Carver.
[Stilte. Zij gaat naar buiten. Komt terug binnen. Ze gooit.]