Ja, U.
U leest hier.
Welkom.
U leest vijf seconden, of tien, of vijftien. Dan klik klik en U bent weer weg. U leest elders, klikt, scrolt, scrolt, klikt, leest, klikt, scrolt, scrolt. Vele minuten, nog meer minuten, urenlang.
Helaas, U scrolt en kijkt te veel.
Uw schermen staan in Uw gezicht gebrand.
U scrolt, kijkt weer ergens anders, het vijfde of zesde filmpje van de dag, een tweede, een veertiende. U glimlacht of fronst, U proest het uit en stuurt het naar Uw zoon, naar uw dochter en/of naar uw buur.
En voort.
Scrollen, klikken, kijken, kijken, klikken, scrollen, scrollen.
Uw gezicht werd ondertussen erg vervormd.
U krabt zich in de haren, beseft dat U even moet bewegen, kijkt toch nog twee filmpjes.
U staat op en loopt wat door de gang.
Tijd voor een koffie.
Aha, de fijne collega van de marketingafdeling. Of ze dat artikel las? Want U wil graag wat ernst uitstralen. En kennis. En dan toch wat humor, dat ene filmpje, nietwaar. U toont het haar. Ze glimlacht maar moet helaas dringend terug naar de afdeling.
Uw gezicht vervormt nog meer.
De koffiemachine zegt hardop ‘You want another coffee?’ U duwt op het goeie knopje. De koffie loopt.
U wacht, U kijkt op Uw telefoon, scrolt, klikt, leest, kijkt, proest het uit en kijkt nog eens en nog eens.
Uw koffie.
Uw gezicht is verbrand, Uw gezicht is vervormd, Uw ogen weerspiegelen de beelden en filmpjes van de dag.
U loopt naar uw werkplek, stoot Uw knie, Uw beker koffie valt. U kijkt naar Uw telefoon, het laatste filmpje staat nog op het scherm, U zucht, jaja U zult dit zelf opruimen maar die andere lieve collega dept reeds de gemorste koffie. U loopt voort naar Uw werkplek, neemt de draad van de laatste feed weer op en bekijkt nog drie filmpjes. Dan stuurt U een goeie mop naar die beide lieve collega’s en ha ja ook nog naar enkele vrienden.
Uw gezicht
——————————————————————————————————
Francis Bacon. Three Studies for a Self-Portrait (1969)

