TIEN, IK WACHT

Tien, ik wacht.

Elf, ik wacht.

Twaalf, ik wacht.

Dertien, ik wacht.

Veertien, ik wacht.

‘Wat doe je?’

Ik wacht.

‘Ja, dat had ik al door. Maar waarop?’

Op niets.

‘Dat kan niet. Je wacht op een vriend, of op de autobus, of op iets anders, maar op niets? Dat kan niet.’

Vijftien, ik wacht.

Zestien, ik wacht.

‘Zeg, tel eens in stilte.’

Zeventien, ik wacht.

‘En het kan niet. Je kunt niet op niets wachten. Of zal er iets gebeuren?’

Achttien, ik wacht.

Negentien, ik wacht.

‘Hallo, hoor je me?’

Ja, ik hoor je. Twintig, ik wacht.

‘Negeer je me?’

Nee. Eenentwintig, ik wacht.

Tweeëntwintig, ik wacht.

Drieëntwintig, ik wacht.

‘Hallooo.’

Vierentwintig, ik wacht.

Een, ik wacht.

Twee, ik wacht.

‘Je bent gek. Ik ga slapen.’

Drie, ik wacht.

Vier, ik wacht.

‘Komaan zeg.’

Vijf, ik wacht.

Zes, ik wacht.

‘Dit klopt niet. Je bent echt gek.’

Zeven, ik wacht.

Ik ben niet gek. Ik wil gewoon wachten. Ik wil beter doen.

‘Beter dan wie of wat?’

Beter. Acht, ik wacht.

Negen, ik wacht.

Tien, ik wacht.

Elf, ik wacht.